Bu mətn, məni (bəlkə elə əhalinin müəyyən bir qismini də) maraqlandıran problemə bir qədər geniş şərh xarakteri daşıyır. Odur ki, fəal müzakirələr açıqdır.
Deyilənə görə, təbiət kişini intim münasibətə daim hazır olmaqla mükafatlandırıb, əvəzində onun həssaslığını xeyli azaldıb. Həmçinin iddia edirlər ki, kişi əsl orqazmı yalnız ilk dəfəsində yaşayır.
İlk dəfənin həqiqətən unudulmaz olduğunu, tədricən, mən də başa düşürəm. Bu yazıda gənclər arasında onanizm aktının yayılma nisbətləri barədə danışmayacağam. Yüz oğlandan doxsan doqquzu bunu eləyir, biri isə yalan danışır. Mənim üçün bu aktın insan psixikasına necə və hansı dərəcədə təsir etdiyini bilmək daha vacibdir. Bu mətni yazarkən Yakobzon Lüdviqin “Kişilərdə və qadınlarda onanizm” (1928), German Rolederin “Onanizm” (1927) kitablarından, adı çəkilən müəlliflərin istinad etdikləri daha az tanınan bir neçə mənbədən, o cümlədən şəxsi təcrübələrim və müşahidələrimdən yararlanmışam.
MÜQƏDDİMƏ
Mənim uşaqlıq sarıdan bəxtim o qədər də gətirməyib. Boyum çıxmırdı – ona görə də, nənəm daima mənə hormonal dərmanlar içirdirdi (xatırladığım qədərilə, tərkiblərində sink vardı). Sünnət məsələsi çox gec yadlarına düşmüşdü. On iki yaşlı oğlanın cinsi orqanlarında belə bir əməliyyat eləmək güclü nevrozların və narahatlıqların mənbəyinə çevrilə bilər.
Gerisi daha da bərbad oldu. Sünnətdən sonra orqanım şişdi (sən demə, infeksiya düşübmüş) və güclü ağrılar başladı. Allaha şükür ki, irini vaxtında təmizlədilər. Sonra boyum çıxsın deyə içdiyim dərmanlar da öz təsirini göstərdi – məndə mastopatiya yarandı (ola bilsin, uzun illər ərzində diaqnoz yaddaşımda bir qədər təhrifə uğrayıb, amma həkimin ağzından çıxan bu sözü dəqiq xatırlayıram), testosteronun miqdarı isə üç dəfə (!) azaldı. Müalicə təyin elədilər.
Dərmanları qəbul etməyə başlayandan üç ay sonra vəziyyətim stabilləşməyə başladı. Sinəmdəki ağrılar yoxa çıxdı, bədənim tükləndi, hətta sızanaqlar da peyda oldu. Və ən əsası – məndə qızlara qarşı cinsi istək yarandı.
Həmin axşamı unutmaq mümkün deyil. Mən qatlanan çarpayıda uzanıb, demək olar ki, heç bir erotik elementləri olmayan filmə baxırdım. Xoşbəxtlikdən, ya da bədbəxtlikdən, bu “demək olar ki” bütün həyatımı dəyişdi. Qısa müddət ərzində “böyük” dozada E vitamini və testosteron alan orqanizmim reaksiya verməyə başladı. Əlim öz-özünə orqanıma doğru uzandı. Mən niyə bunu eləməyə başladım? Nəyə nail olmaq istəyirdim? On dəqiqədən sonra həmin unudulmaz hiss yarandı: spermanın ilk dəfə keçdiyi toxum kanalında yüngülvari sancı və sızıltıya bənzər “qatı” bir duyğu. Bu, əsl orqazm idi.
Bəlkə də, gülməli səslənir, amma yeniyetməliyə təzəcə addım atmış bir oğlan kimi, mən qorxurdum. Onda internet yox idi, ona görə də, təəccüblü deyil ki, axan mayeni həmin o irinin qalığı hesab eləmişdim. Sadəcə güclü, instinktiv bir hiss valideynlərimi çağırmağıma imkan vermədi. Mən təşviş və güclü həyəcan içində yatdım. Orxan kişi oldu.
ONANİZMİN TƏRİFİ VƏ NÖVLƏRİ
Bir yeniyetmədən “Onanizm nədir?” deyə soruşsanız, çox güman ki, o, sualı başa düşməyəcək. Müəyyən izahatlardan sonra isə, yəqin ki, təxminən, belə bir cavab verəcək: “Yəni… bu, əli penisin üzərində yuxarı-aşağı eləməkdir”.
Mən elmi yanaşmanın tərəfdarı olduğum üçün bu qədər səthi cavaba qane olmazdım.
Rolederin, fikirləriylə razılaşdığı Pullet hesab edirdi ki, “onanizm – əl və ya dillə, yaxud cinsi orqanlarda qıcolma yaradan, yəni onların yığılmasına səbəb olan hər hansı alət və ya futlyarın köməyi ilə həyata keçirilən qeyri-təbii fəaliyyətdir. Bu fəaliyyət şəxsən, yəni bir adam tərəfindən, ya da başqası ilə birlikdə gerçəkləşdirilə bilər”.
V.Tarnovskiyə görə, kəfləmə deyərkən, cinsi orqanların, normal cinsi akt olmadan, sperma ifrazı ilə müşayiət edilən və həzz duyğusu yaratmaq məqsədi güdən müxtəlif tip qıcıqlanmalar nəzərdə tutulur. Bura cinsi yetişkinlik yaşına çatmamış uşaqlarda olan sinir spazmaları da daxildir.
Mövzu ilə bağlı müəyyən ədəbiyyat oxuyandan sonra bu qənaətə gəldim ki, uşaqlarda onanizm kifayət qədər çox rastgəlinən bir haldır. Sadə dillə desək, “uşaqlara xoşdur, amma onlar bunun səbəbini anlamırlar”.
Y.Lüdviqin kitabından iqtibas gətirirəm: Raşfor psevdomasturbasiya adı altında südəmər uşaqlarda budların sürtünməsini təsvir edir. Arxasıüstə uzanmış körpə budlarını, onların arasındakı cinsi orqanlarına sürtür. Çox güman ki, bu hərəkət xoş hisslər yaradır. Bu özünü üzün qızarması və ümumi sinir oyanması ilə büruzə verir. Ki, bundan sonra körpədə tezliklə ümumi zəiflik, cüzi tərləmə, hərdən də yuxu yaranır.
Bunun sadəcə psevdomasturbasiya olmasına baxmayaraq (psevdo – çünki o, heç bir konkret məqsəd güdmür və tələbatları ödəmir. Ümumiyyətlə, körpədə belə tələbatlar hələ formalaşmamış olur), kifayət qədər səciyyəvi haldır. Əgər oxucuların çoxu öz uşaqlıqlarını analiz etməyə başlasalar, ola bilsin, “aşağıda” necə xoş duyğular yaratdıqlarını və bununla heç nəyə nail olmadıqlarını xatırlayacaqlar. Yenə şəxsi həyatımdan nümunə gətirəcəyəm.
Mən dolu sidik kisəsi ilə qarnı üstə uzanmağı çox sevirdim. Hərdən bilərəkdən qasıq hissəsini sıxırdım və bu vəziyyətdə uzun müddət – işəmək ehtiyacı kifayət qədər güclənənə qədər – uzana bilərdim. Yeri gəlmişkən, psevdomasturbasiyanın bu forması xeyli geniş yayılıb.
Lakin bir çox psixoloqların iddia etdiyi kimi, “körpə bədəni- böyük bir cinsi orqandır”. Körpənin yaşı artıqca erogen bölgələr sosializasiyanın təsiri altında müəyyən hissələrə doğru daralmağa başlayır. Freyd körpənin inkişafı prosesini bir neçə mərhələyə ayırırdı və onlardan biri anal mərhələ adlanırdı. Bu yaşda uşaq defekasiya (bağırsaqların boşaldılması-red.) aktından həzz alır. Bilirsiniz, nə var? Mən düşünürəm ki, bu, bizdə, yəni böyüklərdə də qalıb. Amma şüuraltı səviyyədə belə şeydən həzz almaq imkanı bizə o qədər xəcalət verir ki, bu duyğunu həmişəlik basdırmışıq. Bunu niyə deyirəm? Ona görə ki, mən uşaq olanda tez-tez defekasiya istəyini iqnor etməyi sevirdim, çünki “tələbatın ödənilməsi həddində olmaq” mənə inanılmaz həzz verirdi. Hərçənd qeyd etməliyəm ki, bu, zərərli idi və tez-tez qəbizliklə nəticələnirdi.
Onanizmin yaranma səbəbləri ilə bağlı Meçnikovla razılaşıram. O, hesab edirdi ki, onanizmin əsas səbəbi “insan təbiətində cinsəl duyğunun vaxtından əvvəl inkişafı nəticəsində meydana çıxan disharmoniyandır”. Yeniyetmə, hətta seksin mövcudluğundan xəbərsiz olduğu zamanlarda belə, seks istəyir. Və heyvanların da onanizm aktına meylli olduqlarını nəzərə alsaq, güman edirəm ki, mastubasiyanın həyata keçirilmə mexanizmlərini bizə təbiət özü öyrədib.
Nə qədər təəccüblü olsa da, onanizmin də növləri var. Rodler onu aşağıdakı növlərə ayırıb:
1-Pasientin öz əlləri ilə reallaşdırdığı adi onanizm (autoonanizm);
2-Bir neçə şəxs tərəfində qarşılıqlı yerinə yetirilən qarşılıqlı onanizm. Misal:
Doktor Moll Berlin məktəblərindən birində baş vermiş hadisədən danışır. Belə ki, məktəbə soxulmuş bir artist şagirdlərin böyük hissəsini bir-birinin ardınca qarşılıqlı onanizmə cəlb edib. Üstəlik onun hərəkətləri o qədər təhlükəli xarakter daşıyıb ki, bu hal epidemiya kimi qeydə alınıb.
Sözügedən hadisə daha çox homoseksual aktı xatırlatsa da, mən bunu iddia eləyə bilmərəm. Yeniyetmələr qızlarla bağlı fantaziyalar quraraq bir-birini məmnun edə bilərlər. Amma bu proses cinsi həzzin mahiyyətini açdığı üçün özündə təhlükə daşıyır: yəni seksual həzz “bütün cinslərin üzərindədir” və onda ən əsas şey partnyorların ruhi enerjilərinin bir-birinə qarşılıqlı təsiridir. Bu isə homoseksuallığa təkan verə bilər.
3- Cinsi orqanların yad cisimlərlə qıcıqlandırılması üsulu ilə baş verən alət onanizmi. Onanizmin ən iyrənc növüdür. Gec-tez onanizm artıq həzz vermir. Yeni təəssüratlar axtaran qadınlar müxtəlif alətlərdən (məsələn, vibratorlardan) istifadə eləyə bilərlər. Amma qadınlar – kişilər kimi deyillər. Onların seksual hissləri tamamilə fərqlidir. Qadından fərqli olaraq, kişi çox sayda partnyoru məmnun edə bilmir. Çünki kişi üçün hər cinsi akt nəhəng miqdarda psixi və fiziki enerjinin itirilməsi ilə müşayiət olunur (buna görə də, kişilər yatırlar). Qadınlarda isə bu, yalnız həqiqi fizioloji oyanma zamanı baş verir.
Buna görə də, kişilər masturbasiyaya qadınlardan daha tez alışırlar.
Sekslə də eyni hal baş verir. Və maraqlı bir şey meydana çıxır – istək var, lakin artıq onu “banal” üsullarla məmnun etmək istəmirsən. Bir neçə kliniki hadisəni təsvir eləyim:
“Məşhur həkim Katsenave bir hadisə danışır: kişi sərxoş halda 12,7 sm uzunluğunda samanı penisinə salıb, selikli qişanı qıcıqlandıraraq onu sidik kisəsinə batırıb.
Praqa Anatomiya Muzeyində, onanizmlə məşğul olan oğlanın sidik kanalına saldığı toxuma iynəsi saxlanılır. Kirəclənmiş iynə çanaq orqanlarında irinlənmə, həmçinin ümumi peritonit yaradıb və oğlanın dəhşətli ağrılar içində ölməsinə səbəb olub.
Məşhur Diputren isə, daha zəngin təəssüratlar almaqdan ötrü cinsi orqanını lüləyə salan, amma geri çıxarda bilməyən gənc oğlanı misal gətirir. Xəstə qanqrena təhlükəsi ilə üzləşib. Gəncin cinsi orqanını maşa və başqa yardımçı alətlərin köməyilə zədələmədən çıxartmaq mümkün olub.”
Belə hallar qocalarda çox tez-tez baş verir. Onların bəziləri pedofilə çevrilirlər, çünki qız uşaqlarının (və ya oğlanların) əzabları onlarda cüzi də olsa, cinsi ehtiras yaratmağa qadirdir. Bəziləri isə passiv gey olur, çünki bu da seksual əlaqənin həzzini hiss etməyin özünəməxsus bir üsuludur.
ONANİZMİN ZƏRƏRLƏRİ
Mənbələrlə tanış olandan sonra başa düşdüm ki, XIX əsrin sonu, XX əsrin əvvəllərində həkimlər artıq onanizmin orqanizmə fiziki zərər vurmadığını anlamağa başlamışdılar. “Masturbasiya eləsən, sperman tükənəcək” kimi qorxulu hekayələr yalandır, çünki sperma orqanizm tərəfindən avtomatik istehsal olunur.
Buna baxmayaraq, Y.Lüdviqin kitabında təsvir olunmuş maraqlı bir hadisəni yazacağam:
“Fere onanizmin əqli problemlər yaratdığı ilə bağlı maraqlı bir hadisə danışır: 12 yaşında sağlam, möhkəm bədənli, heç bir irsi problemləri olmayan, nə erkən uşaqlıqda, nə də sonralar heç bir sinirsəl narahatlıq yaşamamış bir oğlan may ayının əvvəllərində bütün bir gününü 11 yaşlı əmisi oğlu ilə birlikdə fermada keçirir. Uşaqlar fermada ora-bura qaçır və öz dediklərinə görə, böyüklərin gözündən yayınmağa imkan verəcək qədər böyük olan meyvə bağında oyun oynayırlar. Nahar eləmək üçün bağdan çıxan uşaqlar sonra təkrar ora qayıdırlar. Axşamtərəfi onları evə çağırırlar. Birinci böyük oğlan gəlir, amma dərhal rəngi solmuş, tamamilə tərli halda yerə yıxılır. Onu soyundurub yatağa uzatdıqları müddətdə uşaq heç bir şüur əlaməti göstərmir; ətrafdakılar onun normal, amma ucadan nəfəs aldığını görürlər. Narahat olan yaxınları həkim çağırmaq istəyirlər; bu zaman baş verənlərdən sarsılmış balaca oğlan anasına etriaf edir ki, onlar bütün günü bir-birini sığallayıblar və böyük oğlan bir neçə dəfə süstləşib. Bunu çıxmaq şərtilə pis heç nə eləməyiblər. Uşağın yaxınları həkim çağırmırlar və gözləmək qərarına gəlirlər.
Ancaq ertəsi gün artıq 14 saat yataqda olmasına baxmayaraq, uşaq dərin yuxudan ayılmır. Anası onu gözlərini açmağa məcbur eləyir, amma buna nail olmur: uşaq sanki heç nə görmür, heç nə eşitmir, çimdikləri hiss eləmir. Gecə unitaza oturmağa razı olur və bağırsaqlarını boşaltmaq üçün bir az gücənir. Anası onu təkrar yatağa uzadır, yeməyi qaşıqla ağzına qoymağa məcbur qalırlar. Axşam oğlanı yedirtmək və ayaqyoluna çıxırtmaq üçün oyadırlar, sonra o, yenidən dərin yuxuya gedir və ertəsi gün səhər 9-a qədər yatır. Ayılandan sonra yataqda bəzi hərəkətlər eləyir, amma deyəsən, nə gözləri, nə də qulaqları ilə heç nəyi qavramır. Dörd yumurta yeyib yarım litr süd içəndən sonra yenidən yuxuya gedir. Axşam saat beş radələrində sidik kisəsinin tələbi ilə oyanır, yemək istəyir, amma valideynlərini tanımır. Ondan nəsə soruşanda ya susur, ya da dəxilsiz cavablar verir. Uşaqdan harda yaşadığını soruşanda gözünün qarşısında olan əşyanın adını çəkir. Yarım saatdan sonra oğlan yenə yatır və düz on saatlıq yuxudan sonra ayılaraq yataqdan qalxmaq istəyir, hərəkətsiz vəziyyətdə sevimli kreslosunda oturur. Heç kimin köməyi olmadan bir fincan çay içir, bundan sonra yenidən hərəkətsizlik və apatiya vəziyyətinə düşür. Günorta yeməyi zamanı həmişəki yerində oturur və səssizcə yeməyini yeyir. Uşağın atası məsləhət üçün həkimə müraciət eləyəndə həkim sistematik sakitlik və gücləndirilmiş qidalanma tövsiyə edir. Altı gündən sonra ata onu həkimə gətirir, çünki uşaq artıq yataqda uzanmaq istəmirmiş. Zahirən daha yaxşı görünsə də, əvvəlki çəkisi ilə müqayisədə (onu hadisə baş verməzdən bir neçə gün əvvəl çəkiblər) iki kiloqram kökəlibmiş. Səhər yorulmadan kifayət qədər uzun müddət gəzsə də, ən adi əşyaların adını deməyə bacarmırmış. Oğlanın yaddaşı hələ də dumanlı, iradəsi zəif olub.
Bu zəiflik özünü qeyri-adi itaətkarlıqla büruzə verir. Onun hissləri də zərər görüb: adətən, coşğunluqla qarşıladığı nənəsini bu dəfə görəndə qətiyyən həyəcanlanmayıb. Duyğu orqanlarının müayinəsi zamanı hamısında məlum funksiyaların azalması müşahidə olunub. Uşaqda apatiya və əqli qarışıqlıq vəziyyəti o qədər yüksək imiş ki, o, sentyabrın sonlarına qədər tam bərpa oluna bilməyib. Həmçinin təhsildə də çətinlik çəkir; onun sağalmaq şansı barədə danışarkən təmkinli olmağa məcburuq”.
Bəli, cənablar. Onanizm ilk növbədə bizim psixi sağlamlığımız üçün təhlükə daşıyır.
Seks nədir? O, sadəcə fizioloji yox, həm də mənəvi aktdır. Seks çatışmazlığı ağır psixoloji travmalara gətirib çıxara bilər. Bu, tibbi faktdır. Əl, qadının cinsi orqanlarının kişi orqanına yaratdığı şərtləri təmin edə bilməz. Spesifik hərarət, titrəmə, turşuluq – təbiət bütün bunları əbəs yerə yaratmayıb. Və gerçək eyakulyasiya prosesi (seks anında baş verən) – sözün bir çox mənalarında təmizlənməkdir. Kişi masturbasiya edəndə öz enerjisinin yalnız bir hissəsini buraxır. Təbii ki, onanizm aktı normalar çərçivəsinə şığışan müəyyən tezliklə baş verirsə, onda təhlükəli bir şey yoxdur.
Mən masturbasiya eləməyə başlayanda öz yeniyetməlik şəhvətimi ödəməkdən daha çox, masturbasiya ilə məşğul ola bildiyimə görə ruhlanırdım. Hərdən gündə dörd-beş dəfə bu işlə məşğul olurdum. Axırıncı iki dəfə eyakulyasiya zəif olmuşdu, mən isə sperma kanalında güclü yanma hiss eləmişdim. Bu, birbaşa nevrozlara aparan yoldur.
Çoxları onanizmi müvəqqəti hal hesab edir. “Qız tapandan sonra daha eləməyəcəksən”. Lakin çox təəssüf ki, bu, hər zaman belə olmur. İnsan lap əvvəldən nevrotikdirsə, onanizm ilkin funksiyasını itirə bilər. Onda onanizm seksual tələbatı ödəmir, seksual tələbat masturbasiya istəyini təmin eləməyə başlayır. Onanistlər hər yerdə seksual stimullar axtarırlar. Onlar öz düşüncələri üzərində nəzarəti tamamilə itirirlər. Mən stomatoloji kresloda, anesteziya altında uzanarkən dəfələrlə seksual istək hiss eləmişəm. Şəhvani fikirləri qovmaq cəhdlərim uğursuzluqla nəticələnib. Dözməyə məcbur olmuşam.
Onanizmin mənfi cəhətlərindən biri də əlçatar olmasıdır. Əgər ereksiya yoxdursa, koitus prosesini yerinə yetirmək mümkün deyil, amma masturbasiya eləmək mümkündür. Hətta bədənin hazır olmasa belə, sadəcə darıxdığın üçün masturbasiya eləyə bilərsən. Yeri gəlmişkən, bu, orqanizm üçün həddindən böyük stress deməkdir və impotensiya ilə nəticələnə bilər.
Təəssüf ki, universitetdə oxuduğum illərdə mən bundan həddindən çox istifadə eləyirdim. Hətta istəmədiyim zamanlarda belə, masturbasiya eləməli olurdum. Sadəcə qrup yoldaşlarıma və təhsil müddətində ünsiyyət saxladığım digər qızlara qarşı cinsi istək hiss etməmək üçün. Xoşbəxtlikdən, bunun mənfi nəticələri olmadı.
Ancaq bu hal, məni onanizmin dərsliklərdə ötəri xatırlanan başqa bir mənfi cəhəti ilə üzləşdirdi. Kişini sevməyə nə vadar eləyir? Cinsi istək. Kimi sevmək – artıq hisslər və intellektual seçim məsələsidir. Amma sevmək arzusunun özü seksual tələbatları ödəmək istəyindən yaranır. Onanist isə öz seksual arzularını onlar hələ yaranmamış məhv eləyir, sevgiyə ehtiyac duymur. Hətta qızlar onu artıq maraqlandırmaya da bilər. Onanist yalnız masturbasiya cəmiyyət tərəfindən qınandığına görə vicdan əzabı hiss eləyir və özünə partnyor axtarmağa başlayır. Bəlkə elə bu səbəbdən yaponlar demoqrafiya ilə bağlı böyük problemlər yaşayırlar. Çünki orda nəinki çox az qınanır, hətta böyük miqdarda virtual əyləncələr və obrazlar vasitəsilə dəstəklənir.
SON SÖZ ƏVƏZİ
Mən, bu mətnin təxmini planını hazırlayanda oxuduğum ədəbiyyatın hansı illərdə yazıldığını nəzərə alırdım. Məsələn, o ədəbiyyatda masturbasiyanın mənfi cəhətləri arasında ayaqüstə masturbasiya üstünlük təşkil edir: bu, güclü əzginliklə nəticələnirdi. Amma pornonun yayılması sayəsində bu minus öz-özünə yoxa çıxıb.
Bu işlə təzə-təzə məşğul olmağa başladığım zamanlar hələ internetim yox idi. Deyəsən, heç mobil telefon da yox idi. Odur ki, mən fantaziyamı işə salmağa, daima öz sinif yoldaşlarımı ədəbsiz pozalarda təsəvvür eləməyə məcbur qalırdım. Get-gedə bunu eləmək daha da çətinləşir, onanizm aktı isə qırx dəqiqəyə (!) qədər uzanırdı. Tədricən, mobil porno meydana çıxdı və mən zövqümdən asılı olmayaraq, onları “canıma çəkirdim”. Sonralar seçim imkanları yarananda mənim konkret maraqlarım formalaşdı.
Neynəmək lazımdır? Bu, çətin sualdır.
Masturbasiya ilə bağlı kifayət qədər stereotip münasibətlərin olduğunu özümüz üçün birdəfəlik müəyyənləşdirməliyik. Amma hər içən əyyaş deyil. Hər homoseksual pedofil deyil. Və masturbasiya ilə məşğul olan hər kəs onanist deyil.
Düşünürəm ki, bu məsələdə valideynlərin rolu da əhəmiyyət daşıyır. Yeniyetməni həddindən çox stressə məruz qoymamaq çox vacibdir. Onun üçün təkcə özünün ixtiyarında olan şəxsi şkaf, ya da rəflər ayırmaq lazımdır. Onu, onsuz da öz yoldaşlarından öyrənə biləcəyi şeylərlə bağlı sorğu-suala tutmaq olmaz. Digər tərəfdən, suallar yeniyetmənin özündən gələndə onlardan qaçmaq lazım deyil. O, nəsə soruşsa, ona bunu müvəqqəti hal olduğunu izah eləmək lazımdır. Heç bir halda faciə yaratmaq olmaz.
Onsuz da yeniyetmə masturbasiya ilə məşğul olacaq. Onda niyə bunu depressiv vəziyyətdə eləsin?
Səhifəmizdə hər hansı səhv və ya qeyri-dəqiq məlumat gördükdə, həmin mətni seçib Ctrl+Enter düymələrini sıxaraq bu barədə bizə məlumat verməyinizi xahiş edirik.
