Uzun illər işlənilməmiş qalan problematikaya yenidən qayıtmaq zərurətini əlahəzrət zaman diqtə edir. Problemin üstündən sükutla keçilməsi, ibrəti-aləm bir fenomenin unudulmağa üz tutması yolverilməzdir, çünki nəticələrin çıxarıldığına dair ciddi şübhələr var.

Nəticələr çıxarılmalı, hadisənin arxasında dayanan düşüncə, tərtib, sistem və kosmos görülməlidir.

Öz müxalifətinin, vətəndaş hərəkatının üstünə top-tüfəng əvəzinə transmilli penislə gedən avtoritarizm, görünür sıradan avtoritarizm deyil artıq, postmodern dövrün maariflənmiş mütləqiyyətidir.

Heydər Camala görə fallos və vaginanın metafizik mənaları, bu fenomeni anlamaqdan ötrü, bizə açar rolu oynaya bilərlər. Həqiqi fallisizm – əbədi vaginal müəmmanın tələsinə düşməmək iradəsidirsə, transmilli penis bu qaydaya tabe deyil, əksinə, vaginal müəmma onun tələsinə düşmüşdür.

Transmilli penis şəxsiləşdirilməməli, androgen mahiyyəti unudulmamalı, fədaya məhkumluğu və hətta xədimlik perspektivi nəzərə alınmalıdır. Hər bir müdriklik, son nəticədə vaginal ətalətdən doğulur. Obyektiv tale isə, vaginal ətalətin aqressiyasıdır.

Okeanı aşıb gələn ideya və ideallar, Azərbaycanda hansı durğu(!) işarəsi qiyafəsinə bürünürsə bürünsün, transmilli penis qarşısında duruş gətirə bilməz – transatlantik ideyalar transmilli penis qarşısında acizdir.

Bəli, şəxsiləşdirilməməli və hərfi başa düşülməməlidir – adı transmilli, özü isə sapına qədər milli ola bilər transmilli penis, hətta olmalıdır. Transmilliyə qalib gəlməlidir. Adını transmilli qoyaraq həqiqətdə milli olanın, adını milli qoyub həqiqətdə transmilli olanı məğlub etməsi labüddür.

Bir transmilli penis təkcə ətalətli vaginaya deyil, ictimai sektada təmsil olunan hər kəsə daxil olmuşdur. Ətalətli vagina üzərindən, ən azından glans penisi ilə hər kəsə toxunmuş, sürtülmüşdür. Transmilli penis sıx sıraları laxlatmış; bütün planların, söhbətlərin, hədəflərin, ümidlərin üstünə qonmuşdur. Sistemi içindən darmadağın etmişdir.

Sektantlar bu haqda danışmağa ona görə utanırlar ki, ideallarının bir transmilli penislə göylərə sovrulduğunu etiraf etməyə qorxurlar.

Transmilli penis daim sərt ereksiya vəziyyətindədir. Yəni permanent olaraq dörd gözü açıq, ayıq-sayıqdır. Hər an fantastik performans göstərməyə hazırdır, yorğunluqdan deyil, gərginlikdən gözləri qan çanağına dönmüşdür. Bu gözlərdə biz təbəssüm, qayğıkeşlik, hətta məhəbbət görürük. Uşaqla uşaq dilində, böyüklə böyük dilində danışar transmilli penis. Gah nala, gah mıxa vurmaz transmilli penis. Xalqın ağzını da bağlayar lazım gəlsə transmilli penis.

Əsrarəngiz transmilli penis gecə-gündüz aramızdaydı, evlərimizdəydi, yeməyimizdəydi, söhbətimizdəydi, qoynumuzdaydı. İctimai sekta kollektiv halda, bütün pozalarda transmilli penisə zövqlərin ən alisini yaşatdı və məğlub oldu. Özünü fəda etdi, yandırdı.

Transmilli penisə məğlub olanlar, məğlub olmaqdan başqa bir opsiyalarının olmaması faktı ilə barışa bilmədiklərindən ekzistensial əzaba düçar oldular. Bəli, mümkünsüzü istədilər, amma realist ola bilmədilər. Beləliklə, bəzən, “realist ol, mümkünsüzü istə” düsturunun işləmədiyini anladılar. Daha doğrusu, anlamaqda gecikdilər.

Rejimə yox, transmilli penisə məğlub olmağın acısı, acıların ən acısıdır.

P.S. Bu dərin məyusluğu yalnız bircə fakt ovuda bilər ki, dünya tarixində böyük bir gənclər hərəkatını kökündən dağıdıb tar-mar edən amansız-repressiv dövlət aparatı yox, xüsusi təyinatlı qəddar qırxıqbaşlar yox, “podval”larda işgəncə verən “bandotdel” yox, ordu-polis-kəşfiyyat yox, heç Mütəllibovun vaxtındakı banal qoçu dəstələri də yox, bircə penis oldu. Dünya vətəndaş hərəkatı tarixinə düşəcək analoqu olmayan hadisədir.