İlham Əliyev özünü getdikcə Qərb “neo-müstəmləkəçiliyi”nin mücərrədlikdən uzaq, konkret ideoloji rəqibi kimi mövqeləndirir. BBC-nin təkəbbürlü jurnalisti ilə sərt mükaliməsi; onun yekəxana, propaqandist tonunu aşağı endirməsi birbaşa Qərbə, Qərbin dayaqlarına meydan oxumaqdır. Əliyevin mövqeyi, Qarabağ müharibəsindən sonra obyektiv olaraq yaranan “Neo-müstəmləkəçiliyə qarşı müqavimət hərəkatı”nın qeyri-rəsmi liderinin mövqeyidir.
Neo-müstəmləkəçi Qərb, özünün Qafqaz və Kiçik Asiyadakı genişlənməsinin avanqardı hesab etdiyi transmilli “erməniliyi” darmadağın edən Azərbaycanı əsla bağışlamayacaq. Bu “ermənilərin” maraqları ilə yer üzündəki yeganə erməni dövlətində yaşayan erməni xalqının maraqlarını səhv salmayın. Sonuncunun maraqları sülh, mehriban qonşuluq, əməkdaşlıq və sərbəst mal, dəyər mübadiləsidir. Soçi, Adler, Krasnodar, Moskva, Paris, San-Fransisko, Beyrut, Marsel, Monako və s. kimi şəhərlərin (Ermənistan vətəndaşı olmayan) erməni sakinləri isə Böyük Ermənistan (Herodot və Kiçik Pliniyə görə) arzusundadır, özlərini ağdərili qərb sivilizasiyasının xaç daşıyan avanqardı obrazında xəyal edirlər.
Bu sivilizasiyanın, Yanus kimi, iki sifəti var – liberal və mühafizəkar.
Hər iki sifət, neo-imperializm və neo-müstəmləkəçilik üçün maskadır. Qərb, özünün institusional sosial bərabərsizlik, mənfəət və istehlak kultu ilə dünyanın mərkəzi, mənası və ağası olduğuna əmindir. Qalanların hamısı Qərbin xammal (minerallar, kölələr, qızıl) əlavəsidir, Roma prinsipinə görə təsnif etsək: dostlar, müttəfiqlər, düşmənlər. Odur ki, Qərblə qarşıdurma – çox ciddi məsələdir.
Qərb hər bir ölkənin hakimiyyəti, cəmiyyəti daxilində öz təsir agentlərini yerləşdirib. Bu insanlar ya səmimi qəlbdən, ya şəxsi maraqlarından yola çıxaraq inanırlar ki, Qərb dünyanın ağasıdır, Qərb vəd olunmuş torpaqlardır, ona görə də onun bir hissəsi olmaq, ya da ən azından Qərbi təmsil etmək istəyirlər. Orada inkişaf, texnologiya var, institutlar var, pul var, ən nəhayət Van Gogh və Andy Warhol ilə Mona Lisa var. Bəşəriyyətin yeganə mənalandırılmış tarixi də Qərb tarixidir. Yerdə qalanlar isə aborigen barbarların uydurmasıdır. Təkcə Qərbin suverenlik tanımaq, sərhəd çəkmək, münaqişəyə başlamaq və onu sonlandırmaq hüququ var. Qalan hər kəs isə gərək Qərbdən icazə alsın.
Nə olsun ki, avropalı və amerikalılar 20-ci əsrdə on milyonlarla insanı vəhşicəsinə qətlə yetiriblər? Bu gün isə onlar qanun, əxlaq, etika mücəssəməsidir. Niyə? Çünki gilyotin və qaz otaqlarına, kütləvi edamlara, sıx əhalisi olan şəhərlərin napalm bombardmanına məruz qalmasına, aclığa və xalqların deportasiyasına görə insanlıqdan (özlərindən) üzr istəyiblər. İndi onlar yaxşıdırlar, bəli. «Barışaq, barışaq, bir də dalaşmayaq» mahnısını oxuyublar və hər şey düzəlib.
Bu yalana və ekspansiyaya müqavimət göstərirsənsə, gərək “Qərb liberalizmi”ni, “Qərb mühafizəkarlığı”nı kopyalamaq əvəzinə özünəməxsus ictimai quruluş prinsiplərini müəyyənləşdirəsən, xalqın tarixi və milli varlığının təşkili formalarını tapasan. Qərbin texnologiya və metodologiyasını götür, ancaq onları öz məzmununla doldur.
Söz azadlığı, xalqın və onun müxtəlif sosial təbəqələrinin mənafelərinin dövlət qurumlarında təmsil olunması, milli inkişaf, fərd və qrupların hüquqlarının qorunması yalnız Qərbin şəxsiyyət və cəmiyyət fəlsəfəsi prinsiplərindən irəli gələ bilməz, həmçinin türk, rus, qafqaz, fars, islam-yəhudilik-xristianlıq vs. sivilizasiyalarına məxsus həyata və tarixə baxışa da söykənə bilər.
Lenin-Stalin SSRİ layihəsi də buna bənzər bir cəhd idi.
Bu gün İlham Əliyev BBC-nin elit və kobud jurnalisti ilə ona görə elə arxayın və rahat danışır ki, o, (hakimi mütləq ədası ilə “Fransız Brestindən Maqadana qədər Avropa” haqqında çərənləyən) naqis avropalılardan biri deyil, məhz, qalib Azərbaycan timsalında siyasi xalq və dövlət təcəsümünü tapmış, özünəməxsus türk-qafqaz-pars-rus-islam-xristian-yəhudi və sovet mədəniyyətinin nümayəndəsidir, yəni azərbaycanlıdır.
İlham Əliyev təkcə BBC-nin jurnalistinə yox, həmçinin onun Rusiya mediasındakı tayları olan jurnalistlərə, neo-imperialistlərə, neo-müstəmləkəçilərə də yerlərini göstərdi. Rus təbliğat maşını Qərb əleyhdarlığını yalnız imitasiya edir. Təbliğ edilən isə odur ki, əslində Rusiya da Qərbdir, ancaq özünəməxsus qəribə özəllikləri olan Qərbdir.
Rusiya ora, o həqiqi, böyük Qərbə can atır, istəyir onu da götürsünlər – əlbəttə ki, təbəə üçün nəzərdə tutulmuş demokratik institular və s. kimi oyuncaqlardan ötrü yox, hakim elitanın – bir-birlərini hakimiyyət kreslosundan endirən “liberallar”la “mühafizəkarlar”ın öz ərazilərini Qərb etiketi altında idarə etmələri üçün. Bu səbəbdən Rusiyanın dövlət, həmçinin müxalif vətənpərvər və liberal medialarına “Avropa xristian sivilizasiyasını qorumaq” şüarlı axmaq bir ton hakimdir.
Həmişə olduğu kimi bu gün də rusiya propaqandası “sivilizasiyaların toqquşması”nın təfsirində antiislam və qərbyönümlü mövqedən çıxış edir. Yeri gələndə onlar pravoslav Gürcüstan və Ukraynanı da tapdalamağa hazırdırlar. Bəs necə, Qərb Rusiya imperializmini əllərinin üstündən vuranda, olur pis. Onda da başlayırıq ki, bizim öz “Rus dünyamız” var, biz geylərə və liberalizmə qarşıyıq.
Lakin həmin bu Qərb Rus imperializminin başını sığallayanda (Qərbdə qaz satışına icazə, pul köçürmələri, aktivlərin və daşınmaz əmlakın satın alınması, Afrikaya girişib oraları talan etmək), onda biz oluruq “Avropa sivilizasiyasının ayrılmaz hissəsi, şərqi, nə bilim, Avrasiyası.
Qərb sivilizasiyası artıq çoxdan xristian sivilizasiya hesab olunmur. Guya nə vaxtsa olub? Bəlkə bu, sadəcə Fraserin paqanist “Qızıl budağı”dır?
Tarix dialektikası Türkiyə ilə Azərbaycanı Qərblə prinsipial qarşıdurmaya gətirdi.
21-ci əsrdə, Qərbin periferiyasında Qərbin “dəyərlərini”, “institutlarını” kor-koranə kopyalamağı rədd edən, öz strategiyaları olan (neo-osmanlıçılıq, azərbaycançılıq, ərazi bütövlüyünün bərpası) və onları həyata keçirməyə cəsarət edən, Qərbin yaxud onun agentlərinin təşkil etdiyi müxtəlif dialoq platformalarında, mənasız konfranslarda vaxt itirməyən yeni dövlətlər yaranıb. Qərbin cavabı sərt və amansız olacaq.
Üsyankar ölkələrin, xalqların, din və mədəniyyətlərinin media vasitəsilə şər-böhtana məruz qalması.
Çevrilişlərin təşkili və həyata keçirilməsi.
Texnologiya və bilik mübadiləsinin məhdudlaşdırılması.
Elitanın korruspiyalaşdırılması.
İqtisadi sanksiyaların tətbiqi.
Birbaşa hərbi işğal.
İmperializm amansızdır. Təəssüf ki, Rusiya daha çox Qərb imperialist məkanının bir parçasıdır. Buna görə də, Rusiya mediasında ermənipərəst mövqenin nə üçün hakim olması sualı çox sadəlövh görünür, çünki onlar Qərbin təbliğat maşınının bir parçasıdırlar və onlar üçün Azərbaycan xalqının suverenliyi “Qərb sivilizasiyasına qarşı üsyana qalxan tayfanın qiyamı” deməkdir.
Mən isə Azərbaycana təşəkkür edirəm, Rusiyanı da ondan nümunə götürməyə dəvət edirəm.
Yol artıq müəyyən edilmişdir.
Maksim Şevçenko