AFFA-da yeni rəhbərlik iş başına keçəndən sonra birinci hədəfi milli komandanın boş qalmış baş məşqçi postuna namizəd tapmaqdır.
Daha doğrusu namizədlər çox olsa da, aradan xeyli vaxt keçməsinə baxmayaraq, ən uyğun, ən optimal variantlar üzərində hələ axtarışlar davam edir.
Elə sözügedən konfransda qurumun yeni icraçı vitse-prezidenti Elxan Məmmədov əlində 32 nəfərdən ibarət siyahı olduğunu və müzakirələrin davam etdiyini bildirmişdi.
Hər nə qədər millidə oynamağa 32 nəfər layiqli oyunçusu olmayan ölkənin baş məşqçi seçimi uğrunda 32 namizədlə maraqlanması bir az qəribə olsa da, istənilən halda rəhbərliyin cəhdlərini və daha yaxşısını seçmək arzusunu təqdirəlayiq hesab etmək olar.
Hətta həmin konfransın axşamı mediaya düşən fotolardan sözügedən namizdlərdən yeddisinin adını öyrənmək mümkün oldu. Onların arasında kifayət qədər tanınmış çalışdırıcılar, eyni zamanda zəif komandalarla yaxşı nəticə qazanmış baş məşqçilər də var idi.
Sözün düzü, mən bu siyahının məqsədli şəkildə mediaya sızdırıldığını, ən azından çəkilişə şərait yaradıldığını düşünürəm. Çünki bu minvalla ictimai fikir öyrənmək, necə deyərlər nəbz ölçmək mümkündür. Siyahı bir xeyli müzakirə olundu, idman ictimaiyyətinin fəalları, jurnalistlər, mütəxəssislər öz fikirlərini bildirdilər.
Amma AFFA-nın yeni rəhbərliyi bununla kifayətlənmək istəmir. Quruma yaxınlığı ilə bilinən CBC Sport telekanalında da baş məşqçilik mövzusu efirə çıxarıldı və müzakirə aparıldı. Əsas mövzu isə baş məşqçinin yerli mütəxəssislərdən biri olması idi. Söz yox ki, bu veriliş də ictimai rəyi öyrənməyə hesablanmışdı.
AFFA hər nə qədər ictimai rəylə hesablaşan, demokratik, şəffaf bir qurum olmasa da, bu dəfə işini ehtiyatlı tutmaq istəyir.
Bundan öncəki baş məşqçi Nikola Yurçeviç kimi nə məqsədə xidmət etdiyi bəlli olmayan mütəxəssislərdənsə, hansısa məntiqi seçim üzərində dayanmaq istəyirlər.
Amma məntiqi seçmək etmək üçün əvvəlcə nə istədiyini bilmək lazımdır. Əsas məsələ budur ki, biz milli komandanın yeni baş məşqçisindən nə istəyirik?
Əgər dünya çempionatının seçmə mərhələsində qrupdan çıxıb mundiala yollanmaq istəyiriksə, bu, kifayət qədər utopik səslənir. Yuxarıda dediyim kimi, millidə oynatmağa 32 futbolçusu olmayan ölkənin bunu istəməsi ac toyuğun yuxuda darı görməsi kimi bir şeydir.
Yox, əgər məqsəd məsələn 7-10 xal toplamaq, sonuncu olmamaqdırsa, indiki halda bunu qrupa bir “cırtdan”ın düşməsi ilə də bacarmaq olar. Məsələn, San-Marino, Andorra, Cəbəllütariq kimi ölkələrdən birinə iki oyunda qalib gəlib, iki ortababı öz meydanımızda büdrətməklə 8-10 xal toplamaq mümkündür. Amma bu da bizim dərdimizə dərman deyil.
Üçüncü variant isə yeni baş məşqçidən gələcəyin komandasını qurmağı tələb etməkdir. Bunun üçün uzunmüddətli plan hazırlanmalı, uzunmüddətli müqavilə imzalanmalıdır. Ölkə çempionatı paralel şəkildə inkişaf etməli, yeni, gənc oyunçular üzə çıxmalıdır və s.
AFFA Qurban Qurbanovu milliyə baş məşqçi təyin edərkən onunla 6 illik müqavilə imzalamış və gələcəyin komandasını qurmağı tapşırmışdı. Qurbanov da öz növbəsində bütün aşağı yaş qrupları üzrə milli komandalara öz məşqçilərini təyin etmiş, prosesə start vermişdi. Amma üstündən heç bir il keçməmiş Millətlər Liqasındakı uğursuzluğu əsas gətirən AFFA rəhbərliyi Qurbanovu bütün komandası ilə birlikdə istefaya yollamışdı.
Görünən odur ki, futbol təsərrüfatına rəhbərlik edənlərin ya özləri, ya da fikirləri dəyişmədikcə bu ölkənin milli komandasının baş məşqçisinin kim olmağının elə də fərqi olmayacaq.
Əsas nə istədiyini bilməkdir.
Səhifəmizdə hər hansı səhv və ya qeyri-dəqiq məlumat gördükdə, həmin mətni seçib Ctrl+Enter düymələrini sıxaraq bu barədə bizə məlumat verməyinizi xahiş edirik.
