Azlogos
  • Kimlər var
  • Bizi tanı

Çip qıtlığı: Texnologiya əsrinin nefti BMT Nizamnaməsinin 51-ci maddəsi və Dağlıq Qarabağ müharibəsi Orxan Ata: "Qərb özünüsenzuranın pikinə doğru sürətlə irəliləyir" Qacar irsi Berndə Varlıların kasıblara öyrətdikləri Seymur Baycan Tiflisdə - Üstadın doğum gününə
  • Mövqe
  • İntervü
  • Kültür
  • Elm
  • Sərbəst
  • Bazar
  • Gender
  • Dizayn
  • FOTO QRAFİKA
  • COVID-19
  • Vətən müharibəsi
  • Video
  • Artlogos
Nəticə yoxdur
Bütün nəticələri gör
Azlogos
Nəticə yoxdur
Bütün nəticələri gör

Yalan demə, heç kim ölmək istəmir…

Gülnar Əhməd Gülnar Əhməd
., Sərbəst
19 Dekabr 2020

Bir gün Qayğı (cura) bir çaydan keçərkən palçıq yığını görür. Palçıqdan bir az götürüb ona forma verməyə başlayır. İşi başa çatdıranda Yupiter gəlib çıxır. Qayğı, Yupiterdən düzəltdiyi yaradılmışa ruh verməsini istəyir. Yupiter, onun istəyini yerinə yetirir. Fəqət Qayğı yaratdığına ad qoymaq istəyəndə Yupiter mane olur, “adını mən qoymalıyam” deyir. Qayğı və Yupiterin mübahisəsinin üstünə bu dəfə Torpaq (dünya) gəlib çıxır və mübahisəni kəsir. Qayğının forma, Yupiterin ruh verdiyi yaradılmışın maddəsinin ondan olduğunu söyləyərək “adını da mən qoymalıyam” deyir. Uzun mübahisədən sonra üçlük, Saturndan məsləhət almağa qərar verir. Saturn hakim seçilir.

Hakimin qərarı belə olur: Yupiter, sən yaradılmışa ruh verdin, o, öləndən sonra ruhunu sən alacaqsan. Dünya, sən ona bədən verdin, öləndən sonra bədənini sən alacaqsan. Qayğı, sən ona forma verdin, o, yaşadığı müddətdə sənin hökmranlığın altında olacaq. Hazırda aranızda ad qoymaq üstündə mübahisə var, gəlin, ona homo deyək; çünki o, “humus”dan (palçıqdan) yaradıldı.

Bəlkə də insanların fatalizmi rəsmən qəbul etməsi elə bu mifi uydurmaqla başlayıb.

Humus, ölümlü məxluq olduğunu dərk elədiyi andan qayğı onun yaxasını buraxmır. O gündən uşaqlığını “ölüm varmı, yoxmu? “uşaqlar da ölürmü?” şübhələri ilə keçirir. Böyüklərin ona danışdıqları “ölülər yerin altında, yaxud göylərdə yaşayır” yalanları ilə böyüyür. Sonra gənclik gəlir. Dünya durduqca durmaq vəd edən gümrahlıq, sağlamlıq fışqıran əzələlər, “allah olmaq” iddiları…  

Gənclik elə bilir, bu enerji suyu qurumayan bulaqdır… Qısa müddət sonra ağaran saçlar, tökülən dişlər, sallanan əzələlər xəbərdarlıq edir, “biz yavaş-yavaş ölürük, sən də hazırlaş” deyir. Qəbul edirik, “səksən, doxsan, bir gün yoxsan.”

Ölüm, dinin ən yaxın dostudur. Var olmaq səbəbidir. Bu dostluq insanlıq tarixi qədər qədimdir. İnsan ölüm gərginliyi qarşısında qorxularının və qayğısının təsirini azaltmaq üçün hansısa fəlsəfi, yaxud dini vasitələrə əl atır. Çünki qarşı tərəf insana, ölüm qorxusu ilə mübarizədə kömək edəcəyini söyləyir. Ona görə, bütün dövrlərdə filosoflar, şairlər, elm adamları, yazıçılar, ələlxüsus din adamları ölüm və din haqqında nəsə deməyə çalışıblar.

Bütün dünyanın bildiyi köhnə xəbərdir, insan dindarlaşdıqca onun ölüm qayğısı artır. Tərsinə, ölüm qayğısı artdıqca dindarların sayı artır. Din insanlara bir tərəfdən ölümsüzlük inancı verir, digər tərəfdən “cənnətə giriş”in bu dünyada qoyduğu qaydalara-qadağalara riayətdən asılı olduğunu bildirir. Qorxu-ümid (islamda havf-reca) nizamı yaradır. Amma yarada bilirmi?

Bildschirmfoto 2020-12-19 um 17.15.13

Hər kəsin ölüm qayğısının mənbəyi fərqli ola bilər: əzizlərindən, evindən, ailəsindən ayrılmaq; bədəninin torpaqda qurda-quşa yem olacağını düşümək; zəngin, komfortlu sosial statusu qoyub getmək, və s. Lakin ən qorxulusu “ölərkən çəkilən əzab”dır.

İnsan qorxur.. Necə öləcək? Aylarla-illərlə çəkən xəstəlikdən tanınmaz hala düşərək, yoxsa əzizlədiyi bədəni hansısa zərbədən bir anda dağılaraq? Dindarın qorxusu isə bununla bitmir, çünki dinin öyrətdiklərinə görə, günah eləyən axirətdə cəzalanacaq. Onun gözünün qabağına axirətdəki məhkəmə, sirat, cəhənnəm odu kimi min cür qorxulu səhnə gəlir. Dinə görə isə günah eləməyən insan yoxdur. Yəni axirətdə cəzalandırılma qorxusundan qaçmaq mümkün deyil. Buna görə, dindar insanın imanı artdıqca, axirətə açılan qapıya yaxınlaşma qorxusu da artır.

Fatalizmə son dərəcə inanan, bütün səhvləri, cinayətləri, bəlaları, faciələri allahdan görən bizlər, ölümdən niyə bu qədər qorxuruq? Fatalizm dindarlığın göstəricisidirsə, bizim çoxluq allaha, peyğəmbərə inanır. Namaz qılanımız var, oruc tutan, fitrə çıxaran, qurban kəsən, addımbaşı maşın saxlayıb yolüstü nəzir qutularına nəzir atanlarımız daha çox var. Hacımız, məşədimiz, hər elədiyimiz yaxşılığı sağ çiynində oturub savaba yazan mələklərə inancımız da öz yerində. Ölməzdən əvvəl, fürsətimiz varsa, ağlımız kəsən adamlardan “halallıq” da alırıq. O dünyadakı “depozit”imizi artırmaq üçün gedə bildiyimiz bütün yollardan keçirik. Yəni günahlarımızı yumağa “indulgensiya”ımız var və biz bunlardan müksimum istifadə edirik. İnanırıq ki, yaxşılığı edib dənizə atsaq, balıq bilib ovcumuza qoymasa da, xalıq mütləq biləcək. Günah edib, günahı bu dünyadaca yuyub təmizləyib o dünyaya getmək, cənnətin qapısından girmək imkanımız varsa, biz niyə hələ də ölümdən qorxuruq? Yaxud, niyə “fələy”in “yazdığı vaxt”da ölmək istəmirik? Yaşamaq üçün kömək edə biləcəyini güman elədiyimiz bütün qapıları döyürük? Məntiqlə, aclıqdan ölən afrikalı uşaq kimi cənnətdə qarnımızın tox olacağına inansaq, bir qarın ac, bir qarın tox yaşayan qisim, ölümə qurtuluşun müjdəsi kimi baxmalıdır. Amma yaşamaq üçün ən çox mübarizə aparan insanlar da elə maddi vəziyyəti aşağı olan insanlardır.

Bəlkə qədərə inanmaq bizə sərf edir, elədiyimiz əmələ görə nə özümüz özümüzü günahlandırırıq, nə də başqaları bizi günahlandırır. “Olmalı idi, oldu. Qismət belə imiş, ya da deyilmiş.” Məsuliyyəti biz daşımırıq. Mənəvi məsuliyyətimiz azalır, “qismət” bizi əsab hissindən azad edir. Çünki fatalist üçün hər şeyin “baiskar”ı yuxarıda oturan “ağabəydir”. O zaman biz niyə ondan imtina edək? Deməli, imanımızda səmimi deyilik. Əlimizdə olan, pislər içindən seçdiyimiz ən yaxşısıdır.

Etiraf edək, biz, Züyüt ağanın kahyası qədər saf deyilik ki, səsimizi Şeyxə verməklə “cənnətdə çox gözəl yerlər ayarla”dığımıza inanaq. Aldada bilməz vəd olunan cənnət bizi, sakitləşdirə bilər. O da ölüm yaxınlaşana qədər.

Fatalizmin insanı sakitləşdirən, bütün bədbəxtliklərə baxmayaraq, həyata davam etdirən bir gücü varsa, səhvlər üzərində düşünməkdən uzaqlaşdıran tərəfi də var. Çünki qədərçilikdə insan nə edirsə etsin, allahın istəyi ilə eləmiş olur. Buna görə, yaşadığı hər hadisəyə baxıb səhvlərini, düzlərini təhlil edib nəticə çıxarmağa meyl göstərmir, bunu qədərin əməli kimi görür. Sanki insan hadisənin başına keçib onu törətməyib, hadisə insanın başına gəlib. Belə vəziyyətlər haqqında düşünüb nəticə çıxarmamağın, təkrar olunmaması üçün istər fərdi, istər kollektiv şəkildə tədbirlər görməməyin zərərini bütün cəmiyyət çəkir. Buna görə, insan, zehninin qapılarını özünü mühakiməyə bağlamazdan əvvəl, bacardığının ən yaxşısını eləməyə çalışmalıdır. Edə bilməyəndə, geriyə dönüb yanlışların, uğursuzluqların səbəblərini araşdırmalıdır.

Paylaş

Səhifəmizdə hər hansı səhv və ya qeyri-dəqiq məlumat gördükdə, həmin mətni seçib Ctrl+Enter düymələrini sıxaraq bu barədə bizə məlumat verməyinizi xahiş edirik.

Həftəlik yayımlanan yazılardan xəbərdar olmaq üçün bizə abunə olun.

Oxumağa dəyər

Bildschirmfoto 2021-04-09 um 13.16.11
.

Çip qıtlığı: Texnologiya əsrinin nefti

09 Aprel 2021
67680
.

BMT Nizamnaməsinin 51-ci maddəsi və Dağlıq Qarabağ müharibəsi

08 Aprel 2021
IMAGE 2021-04-08 06:45:13
.

Orxan Ata: “Qərb özünüsenzuranın pikinə doğru sürətlə irəliləyir”

08 Aprel 2021
13-min
.

Qacar irsi Berndə

07 Aprel 2021
2bcb3bca-cc0f-44d6-a9fc-70c81b3291a7-Mexico City -Unequal Scenes - Web 72dpi-88
.

Varlıların kasıblara öyrətdikləri

07 Aprel 2021
daeaf17b-8686-4aa6-be3f-ce73a5b60122
.

Seymur Baycan Tiflisdə – Üstadın doğum gününə

06 Aprel 2021

Redaktorun seçimi

Azərbaycanlıların müəmmalı həmrəyliyi

Neft, futbol, nida

Rüstəm İbrahimbəyov – Uğurlu məğlubiyyət (İkinci hissə)

Pianoçu Zakir Əsədov: “Hamının çaldığı havaya oynamalısan”

Aşığın təlxəyə çevrilməsi

Şəhərə toxunmaq

Kosmik yarış: Ayda kartof becərmə cəhdi

İtmiş kitabın axtarışında

İtil, ey büt!

Edip kompleksi – Psycho

Azərbaycan milli şüurunun paradiqmaları

Yazmaq istəmədiyim yazı

Azərbaycanda kitab oxunurmu?

Əsir qadınlar diyarı

Mircavad dünyası

100 ilik işğal. Mif. Şarikov kompleksi

Seymur Baycandan incilər

Məşhur rəssamlar memar olsaydı

“Bizim etirazımız hər zaman estetik olub”

Səidə Haqverdiyeva: “Qoxu gəlsə də burnunu tutmursan”

Seymur Baycanın kitabı nəşr olunub

Milli azlıq məsələsi

Faşizmin 14 əlaməti

Müttəfiq həsrətində. Rusiya niyə Ermənistana kömək etmir?

Həqiqəti bulandıran miflər, müharibədə ermənilərin məğlubiyyətinə səbəb oldu

İslahat hekayəsi

Biznesdə kitabların yazmadığı şeylər – II Hissə

Miqren nədir

Şəriətdən qorx, qadını sıx, LGBTI-ni döy…

Kinosuz Azərbaycan

Yalan demə, heç kim ölmək istəmir…

Gülnar Əhməd Gülnar Əhməd
., Sərbəst
19 Dekabr 2020

Bir gün Qayğı (cura) bir çaydan keçərkən palçıq yığını görür. Palçıqdan bir az götürüb ona forma verməyə başlayır. İşi başa çatdıranda Yupiter gəlib çıxır. Qayğı, Yupiterdən düzəltdiyi yaradılmışa ruh verməsini istəyir. Yupiter, onun istəyini yerinə yetirir. Fəqət Qayğı yaratdığına ad qoymaq istəyəndə Yupiter mane olur, “adını mən qoymalıyam” deyir. Qayğı və Yupiterin mübahisəsinin üstünə bu dəfə Torpaq (dünya) gəlib çıxır və mübahisəni kəsir. Qayğının forma, Yupiterin ruh verdiyi yaradılmışın maddəsinin ondan olduğunu söyləyərək “adını da mən qoymalıyam” deyir. Uzun mübahisədən sonra üçlük, Saturndan məsləhət almağa qərar verir. Saturn hakim seçilir.

Hakimin qərarı belə olur: Yupiter, sən yaradılmışa ruh verdin, o, öləndən sonra ruhunu sən alacaqsan. Dünya, sən ona bədən verdin, öləndən sonra bədənini sən alacaqsan. Qayğı, sən ona forma verdin, o, yaşadığı müddətdə sənin hökmranlığın altında olacaq. Hazırda aranızda ad qoymaq üstündə mübahisə var, gəlin, ona homo deyək; çünki o, “humus”dan (palçıqdan) yaradıldı.

Bəlkə də insanların fatalizmi rəsmən qəbul etməsi elə bu mifi uydurmaqla başlayıb.

Humus, ölümlü məxluq olduğunu dərk elədiyi andan qayğı onun yaxasını buraxmır. O gündən uşaqlığını “ölüm varmı, yoxmu? “uşaqlar da ölürmü?” şübhələri ilə keçirir. Böyüklərin ona danışdıqları “ölülər yerin altında, yaxud göylərdə yaşayır” yalanları ilə böyüyür. Sonra gənclik gəlir. Dünya durduqca durmaq vəd edən gümrahlıq, sağlamlıq fışqıran əzələlər, “allah olmaq” iddiları…  

Gənclik elə bilir, bu enerji suyu qurumayan bulaqdır… Qısa müddət sonra ağaran saçlar, tökülən dişlər, sallanan əzələlər xəbərdarlıq edir, “biz yavaş-yavaş ölürük, sən də hazırlaş” deyir. Qəbul edirik, “səksən, doxsan, bir gün yoxsan.”

Ölüm, dinin ən yaxın dostudur. Var olmaq səbəbidir. Bu dostluq insanlıq tarixi qədər qədimdir. İnsan ölüm gərginliyi qarşısında qorxularının və qayğısının təsirini azaltmaq üçün hansısa fəlsəfi, yaxud dini vasitələrə əl atır. Çünki qarşı tərəf insana, ölüm qorxusu ilə mübarizədə kömək edəcəyini söyləyir. Ona görə, bütün dövrlərdə filosoflar, şairlər, elm adamları, yazıçılar, ələlxüsus din adamları ölüm və din haqqında nəsə deməyə çalışıblar.

Bütün dünyanın bildiyi köhnə xəbərdir, insan dindarlaşdıqca onun ölüm qayğısı artır. Tərsinə, ölüm qayğısı artdıqca dindarların sayı artır. Din insanlara bir tərəfdən ölümsüzlük inancı verir, digər tərəfdən “cənnətə giriş”in bu dünyada qoyduğu qaydalara-qadağalara riayətdən asılı olduğunu bildirir. Qorxu-ümid (islamda havf-reca) nizamı yaradır. Amma yarada bilirmi?

Bildschirmfoto 2020-12-19 um 17.15.13

Hər kəsin ölüm qayğısının mənbəyi fərqli ola bilər: əzizlərindən, evindən, ailəsindən ayrılmaq; bədəninin torpaqda qurda-quşa yem olacağını düşümək; zəngin, komfortlu sosial statusu qoyub getmək, və s. Lakin ən qorxulusu “ölərkən çəkilən əzab”dır.

İnsan qorxur.. Necə öləcək? Aylarla-illərlə çəkən xəstəlikdən tanınmaz hala düşərək, yoxsa əzizlədiyi bədəni hansısa zərbədən bir anda dağılaraq? Dindarın qorxusu isə bununla bitmir, çünki dinin öyrətdiklərinə görə, günah eləyən axirətdə cəzalanacaq. Onun gözünün qabağına axirətdəki məhkəmə, sirat, cəhənnəm odu kimi min cür qorxulu səhnə gəlir. Dinə görə isə günah eləməyən insan yoxdur. Yəni axirətdə cəzalandırılma qorxusundan qaçmaq mümkün deyil. Buna görə, dindar insanın imanı artdıqca, axirətə açılan qapıya yaxınlaşma qorxusu da artır.

Fatalizmə son dərəcə inanan, bütün səhvləri, cinayətləri, bəlaları, faciələri allahdan görən bizlər, ölümdən niyə bu qədər qorxuruq? Fatalizm dindarlığın göstəricisidirsə, bizim çoxluq allaha, peyğəmbərə inanır. Namaz qılanımız var, oruc tutan, fitrə çıxaran, qurban kəsən, addımbaşı maşın saxlayıb yolüstü nəzir qutularına nəzir atanlarımız daha çox var. Hacımız, məşədimiz, hər elədiyimiz yaxşılığı sağ çiynində oturub savaba yazan mələklərə inancımız da öz yerində. Ölməzdən əvvəl, fürsətimiz varsa, ağlımız kəsən adamlardan “halallıq” da alırıq. O dünyadakı “depozit”imizi artırmaq üçün gedə bildiyimiz bütün yollardan keçirik. Yəni günahlarımızı yumağa “indulgensiya”ımız var və biz bunlardan müksimum istifadə edirik. İnanırıq ki, yaxşılığı edib dənizə atsaq, balıq bilib ovcumuza qoymasa da, xalıq mütləq biləcək. Günah edib, günahı bu dünyadaca yuyub təmizləyib o dünyaya getmək, cənnətin qapısından girmək imkanımız varsa, biz niyə hələ də ölümdən qorxuruq? Yaxud, niyə “fələy”in “yazdığı vaxt”da ölmək istəmirik? Yaşamaq üçün kömək edə biləcəyini güman elədiyimiz bütün qapıları döyürük? Məntiqlə, aclıqdan ölən afrikalı uşaq kimi cənnətdə qarnımızın tox olacağına inansaq, bir qarın ac, bir qarın tox yaşayan qisim, ölümə qurtuluşun müjdəsi kimi baxmalıdır. Amma yaşamaq üçün ən çox mübarizə aparan insanlar da elə maddi vəziyyəti aşağı olan insanlardır.

Bəlkə qədərə inanmaq bizə sərf edir, elədiyimiz əmələ görə nə özümüz özümüzü günahlandırırıq, nə də başqaları bizi günahlandırır. “Olmalı idi, oldu. Qismət belə imiş, ya da deyilmiş.” Məsuliyyəti biz daşımırıq. Mənəvi məsuliyyətimiz azalır, “qismət” bizi əsab hissindən azad edir. Çünki fatalist üçün hər şeyin “baiskar”ı yuxarıda oturan “ağabəydir”. O zaman biz niyə ondan imtina edək? Deməli, imanımızda səmimi deyilik. Əlimizdə olan, pislər içindən seçdiyimiz ən yaxşısıdır.

Etiraf edək, biz, Züyüt ağanın kahyası qədər saf deyilik ki, səsimizi Şeyxə verməklə “cənnətdə çox gözəl yerlər ayarla”dığımıza inanaq. Aldada bilməz vəd olunan cənnət bizi, sakitləşdirə bilər. O da ölüm yaxınlaşana qədər.

Fatalizmin insanı sakitləşdirən, bütün bədbəxtliklərə baxmayaraq, həyata davam etdirən bir gücü varsa, səhvlər üzərində düşünməkdən uzaqlaşdıran tərəfi də var. Çünki qədərçilikdə insan nə edirsə etsin, allahın istəyi ilə eləmiş olur. Buna görə, yaşadığı hər hadisəyə baxıb səhvlərini, düzlərini təhlil edib nəticə çıxarmağa meyl göstərmir, bunu qədərin əməli kimi görür. Sanki insan hadisənin başına keçib onu törətməyib, hadisə insanın başına gəlib. Belə vəziyyətlər haqqında düşünüb nəticə çıxarmamağın, təkrar olunmaması üçün istər fərdi, istər kollektiv şəkildə tədbirlər görməməyin zərərini bütün cəmiyyət çəkir. Buna görə, insan, zehninin qapılarını özünü mühakiməyə bağlamazdan əvvəl, bacardığının ən yaxşısını eləməyə çalışmalıdır. Edə bilməyəndə, geriyə dönüb yanlışların, uğursuzluqların səbəblərini araşdırmalıdır.

Paylaş

Səhifəmizdə hər hansı səhv və ya qeyri-dəqiq məlumat gördükdə, həmin mətni seçib Ctrl+Enter düymələrini sıxaraq bu barədə bizə məlumat verməyinizi xahiş edirik.

Həftəlik yayımlanan yazılardan xəbərdar olmaq üçün bizə abunə olun.

Oxumağa dəyər

Bildschirmfoto 2021-04-09 um 13.16.11
.

Çip qıtlığı: Texnologiya əsrinin nefti

09 Aprel 2021
67680
.

BMT Nizamnaməsinin 51-ci maddəsi və Dağlıq Qarabağ müharibəsi

08 Aprel 2021
IMAGE 2021-04-08 06:45:13
.

Orxan Ata: “Qərb özünüsenzuranın pikinə doğru sürətlə irəliləyir”

08 Aprel 2021
13-min
.

Qacar irsi Berndə

07 Aprel 2021
2bcb3bca-cc0f-44d6-a9fc-70c81b3291a7-Mexico City -Unequal Scenes - Web 72dpi-88
.

Varlıların kasıblara öyrətdikləri

07 Aprel 2021
daeaf17b-8686-4aa6-be3f-ce73a5b60122
.

Seymur Baycan Tiflisdə – Üstadın doğum gününə

06 Aprel 2021
Facebook Youtube Instagram Twitter

az-ag

Dünya azərbaycanlılarının intellektual platformasıdır. Qayəmiz, harada yaşamasından asılı olmayaraq, azərbaycanlılar arasında dünyəvi ideyaları, yüksək zövqü, tənqidi düşüncəni yaymaq və dəstəkləməkdir.

 

 

Bölmələr

  • Mövqe
  • İntervü
  • Kültür
  • Elm
  • Sərbəst
  • Bazar
  • Gender
  • Dizayn
  • FOTO QRAFİKA
  • COVID-19
  • Vətən müharibəsi
  • Video
  • Artlogos

Redaksiya

Təsisçi: Prof. Məsud Aşina

Baş redaktor: Ələkbər Əliyev

Şef redaktor: Elmir Mirzəyev

Redaktor: Aygün Aslanlı, Sevda Sultanova

Texniki direktor: Camal Əli

İncəsənət: Emin Əliyev

Elm: Hacı Hacıyev

Tarix: Tural Həmid

İqtisadiyyat: Dünya Sakit

Foto: Abbas Atilay

Qrafika: Gündüz Ağayev

Dizayn: Sahil Qənbərli

Tərcüməçilər: Rəvan Quluzadə, Fəxri Qocayev

azlogos.eu / azlogos.az / azlogos.ru
Dizayn və icra: Azlogos & JmlStudio /
E-mail: redaksiya@azlogos.eu

  • Mövqe
  • İntervü
  • Kültür
  • Elm
  • Sərbəst
  • Bazar
  • Gender
  • Video
  • Dizayn
  • Foto-qrafika
  • Kimlər var
  • Bizi tanı
  • TV
Nəticə yoxdur
Bütün nəticələri gör

Welcome Back!

Login to your account below

Forgotten Password?

Retrieve your password

Please enter your username or email address to reset your password.

Log In

Add New Playlist

Səhv və ya qeyri dəqiq məlumatı bildir

Göndər Cancel