Azlogos
  • Kimlər var
  • Bizi tanı

Qulağı cırmaqlamayan şeirlər Ermənistanda post-müharibə dövrü yeni diskurs nə deyir? Rüfət Həsənovun da yarıtmadığı bəlalı kino sahəsi Suzan Sontaq. Nümunəvi əzabkeş Pavese Nəriman Nərimanov - 151 Türk Şurasının qeyri-rəsmi zirvəsinə sözardı
  • Mövqe
  • İntervü
  • Kültür
  • Elm
  • Sərbəst
  • Bazar
  • Gender
  • Dizayn
  • FOTO QRAFİKA
  • COVID-19
  • Vətən müharibəsi
  • Video
  • Artlogos
Nəticə yoxdur
Bütün nəticələri gör
Azlogos
Nəticə yoxdur
Bütün nəticələri gör

Vəhşilərin tərbiyəsi

Nərmin Şahmarzadə Nərmin Şahmarzadə
., Mövqe
29 May 2020

Bakıda Yeni Bulvarın kifayət qədər yaşıl otluq ərazisi var. Lap insanın könlündən otluğa uzanmaq, süfrə açıb piknik etmək keçir. Di gəl ki, ürəyindən keçəni reallaşdıranda da ərazinin polis və mühafizə xidməti bunun qadağan olduğunu bildirərək vətəndaşı oturduğu otun üstündən qaldırır. Səbəbini soruşduqda da məntiqli açıqlama verə bilmirlər, əmr qulu olaraq dəfələrlə “olmaz, belə tapşırılıb” bildirirlər. Özüm üçün təhlil etdiyim “niyə”-sini sizlərlə də bölüşmək istəyirəm.

İlk diqqətimi çəkən Yeni Bulvar ərazisinə maşınla girişin pullu olması idi. Vətəndaş olaraq məndə sual yaranır ki, dövlət ərazisi olan, qaraj və xüsusi nəzarət xidməti olmayan, hər tərəfi kameralarla dolu ərazi üçün niyə giriş pullu olmalıdır ki?

Elə başlayaq dövlət ərazisi fikrindən. Fikirlərimi aydın izah etmək üçün bir az geniş rakursdan yanaşmalı olacam. Müşahidələrimə əsasən, bizim insanımız dövlət və hakimiyyət anlayışını, adətən, səhv salır, açıqlamağa borcluyam ki, dövlət müəyyən ərazi daxilində yaşayan xalqın yaşadığı ərazinin təbii sərvətlərindən, onların verdiyi vergilərdən toplanan büdcəni idarə edərək həmin xalqın yaşayış səviyyəsini, təhlükəsizliyini qoruyan strukturdur. Süqut etmədiyi müddətcə dövlət qalıcıdır, lakin o dövləti idarə edən hakimiyyət dəyişə bilir. Yəni dövlət xalq üçün yaradılıb və demokratik cəmiyyətlərdə xalq o dövləti xalqın maraqlarını, rifahını üstün tutacaq, yaxşı şəkildə idarə edə biləcək adamları seçib onlara hakimiyyət verir ki, işlər rahat olsun. Yəni dövlət ərazisi dedikdə kiminsə şəxsi mülki yox, xalqa məxsus, istifadəsi üçün nəzərdə tutulan ərazi başa düşülməlidir. Xalqın ərazisi əgər xalqın pulu ilə abadlaşdırılır, təmir edilirsə, niyə vətəndaş təmirdən sonra pul ödəyərək həmin ərazidən istifadə etməlidir? Təmir xalqın yaxşı səviyyədə istirahət etməsi üçündür, ya kommersiya məqsədilədir? İndi oxucuların bəziləri düşünə bilər ki, əşi, sənin 1-2 manatınla guya büdcə dolub-daşır ki? Problem də məhz bu düşüncədədir. 1-2 manat çox az, bəsit görünə bilər, lakin əhalinin sayını və fərqli-fərqli sahələrdə tələb olunan 1-2 manatları nəzərə alsaq, kifayət qədər böyük məbləğdir. Vətəndaşın nəzarət etmədiyi 1-2 manatlar hansısa məmurun, məmur balasının milyonluq saatları, maşınlarıdır.

İkinci məsələ isə insanlara adi otun belə qadağan edilməsidir: baxa bilərsən, amma toxuna bilməzsən deməkdir. Bu, mənə valideynlərin uşaqlarına alınan oyuncaqların onlara verilməməsini və “indi qırarsan, dəymə, böyüyəndə oynayarsan” səhnəsini xatırladır. Azərbaycanlı valideynlərin övladları üzərində hakimiyyəti və onlara münasibəti ilə yerli hakimiyyətin vətəndaşa münasibəti bir-birinə çox oxşayır. Mənə elə gəlir ki, yerli hakimiyyət vətəndaşı bir növ hələ qanmayan, necə rəftar etməli olduğunu bilməyən, deviant davranış sərgiləyən uşaq kimi görür. Ona görə də onun üçün olan şeyləri də ona qadağa edir. (Oxucu düşünə bilər ki, mətnin yuxarı hissələrində deyirsən ki, xalq idarə etmək üçün hakimiyyət seçir, amma valideyn uşaq nümunəsində isə uşaq valideyni seçə bilmir axı. Orada “demokratik” sözü işlətmişəm, yəni demokratik cəmiyyətlərdə xalq özü seçir, özü seçəcək qədər inkişaf edir. Bizim kimi cəmiyyətlər isə özü seçəcək qədər inkişaf etməyib, mən və mənim yaşımdakı və daha balaca nəsil gözünü açandan eyni şəkildə idarə olunan sistemin içərisində olmuşuq, seçə biləcək iqtidarda olmamışıq. Ona görə də mənim üçün bu, tipik valideyn-uşaq münasibətini xatırladır.)

Hər bir xalqın görünən idarə edicisi xalqdan daha yüksək səviyyədə olur. Despotluq, avtoritarlıq özü utanılacaq bir şeydir, geridə qalmışlıqdır, lakin o geridə qalmışlar bu gün xalqdan daha müasir, inkişaf etmiş görünürlərsə, deməli, xalqın səviyyəsi o geridə qalmışlardan belə aşağıdır. Aydındır ki, hakimiyyətdə olan şəxslər xalqın maddi və mənəvi inkişafına, geridə qalmışlığına ciddi təsir göstərir. Yəni xalq bu gün hakimiyyətdən aşağı səviyyədədirsə, burada hakimiyyətin danılmaz rolu var, amma inkişaf xalqın öz canında da olmalıdır. Bu gün xalq “sən kimsən ki, bizim olan ərazidə istirahətimizə imkan vermirsən” deyə bilmir, təkcə ona görə yox ki, qorxur, həm də ona görə ki, özünü aparmağı bilmədiyini, dağıdıcı olduğunu bilir. Məsələn çimərlikdə, meşədə istirahət etdikdən sonra evə gedərkən öz zibillərini yığıb zibil qabına atmır, pozduğu nizamı-intizamı əvvəlki vəziyyətinə qaytarmır. Ümumi istifadə üçün nəzərdə tutulmuş hovuza işəyir, içib qurtardığı suyun butulkasını dənizə atır, yolda gedəndə siqaret kötüyündən tutmuş, saqqıza, kağıza, butulkaya qədər yola, küçəyə, nəqliyyatın içərisinə atır. Bu tipli davranan adamların uşaqları da çox zaman onlardan geri qalmır.

O valideynlərin uşaqları məktəblidir, tələbədir və onların hərəkətlərini müşahidə etmək üçün kifayət qədər fürsətim olub. Birinci kursda oxuyanda auditoriya otaqlarındakı bütün zibilqabıları karton qutulardan idi. Dəfələrlə dekan müavininə şikayət etmişdim, deyirdi, pul yoxdur. Daha sonra dekana şikayət etdim, dedi ki, mən təzə dekan seçiləndə bütün otaqlara dəmir zibil qabları qoydurmuşdum. Dərhal dedim ki, elə ancaq seçiləndə qoymaq lazım deyil, sıradan çıxdıqca yenilərini qoymaq lazımdır. Dedi ki, baxır, niyə sıradan çıxır, dəfələrlə gördüm ki, uşaqlar zibil qabını futbol topu əvəzi istifadə edirlər və mən hər dəfə onlara görə təzə zibil qabı qoyan deyiləm. Suyum süzülə-süzülə otağından çıxmışdım, adam qismən haqlı idi. Adicə tələbələr universitetdə tualetdən çıxandan sonra sifonu çəkmir, partaların altı saqqızla doludur. Hər nə qədər paradoksal olsa da, görünən odur ki, universitet rəhbərliyi tələbələrə- ali təhsil alan kəslərə vəhşi, dağıdıcı kimi baxır. Anlayıram ki, rəhbərlik bu qədər bəsit yanaşmamalıdır, tələbələrin elə dağıdıcı olmasında öz rollarını da görməlidir. Əgər tələbə universitetdən, dərslərdən zövq alsa, sevsə, belə davranmaz. Tələbə görürsə ki, tualetdən çıxanda əlini yumaq üçün su bir gün gəlib beş gün gəlmir, salfetka cəhənnəm, heç sabun yoxdur, otaqlarda gün gözlərini deşir, amma jalüzi yoxdur, o da eyni biganəliklə yanaşacaq.

İstər universitet, istərsə də ölkə rəhbərliyini üstlənən adamların işi insanları vəhşi kimi görərək cəzalandırmaq yox, dağıdıcı davranışın səbəblərini tapıb həll yolları təklif etmək olmalıdır. Bunun üçün də təhsil sistemi, ailə institutu yenidən, sağlam şəkildə formalaşdırılmalıdır. Bağçalarda şeir əzbərlətmək, “Nəsimi ili” keçirmək əvəzinə, xüsusilə ibtidai siniflər başda olmaqla məktəblilərə rəsm, musiqi, idman dərslərinin yerinə də riyaziyyat, ana dili keçməkdənsə, onlara əylənməyi, əylənərkən başqalarına mane olmamağı, nəqliyyatda, ictimai yerlərdə mədəni davranmağı, batırdığı yeri təmizləməyi öyrətmək lazımdır. Bunları sözlə, uzun-uzun leksiyalar deyərək yox, praktik göstərmək lazımdır. Bu halda insanlara nələrisə qadağa etməyə ehtiyac qalmayacaq. Hərə öz sərhədini tanıyacaq və başqalarının sərhədinə hörmətlə yanaşacaq.

Paylaş

Səhifəmizdə hər hansı səhv və ya qeyri-dəqiq məlumat gördükdə, həmin mətni seçib Ctrl+Enter düymələrini sıxaraq bu barədə bizə məlumat verməyinizi xahiş edirik.

Həftəlik yayımlanan yazılardan xəbərdar olmaq üçün bizə abunə olun.

Oxumağa dəyər

MyCollages
.

Qulağı cırmaqlamayan şeirlər

19 Aprel 2021
10ee2967-03a2-45c7-94b0-330ef5deef3b
.

Ermənistanda post-müharibə dövrü yeni diskurs nə deyir?

18 Aprel 2021
1598015699061
.

Rüfət Həsənovun da yarıtmadığı bəlalı kino sahəsi

17 Aprel 2021
tumblr_o115q6Jb1T1tv8vcro1_1280
.

Suzan Sontaq. Nümunəvi əzabkeş Pavese

15 Aprel 2021
-bec26f4a158796932682391337210931357
.

Nəriman Nərimanov – 151

15 Aprel 2021
elmir-mirzeyev
.

Türk Şurasının qeyri-rəsmi zirvəsinə sözardı

15 Aprel 2021

Redaktorun seçimi

Ölü evdən qeydlər

Dixotomiya və Mürəkkəblik

Porno narahat edəndə

100 illik Cümhuriyyət – zərurət, yoxsa təsadüf? – 2 hissə

100 il öncəki qətllə bağlı suallar

“İslahatlar” təxirə salınır?

Bakının sirləri

Düşünməyin ağrıları

Elektrikli avtomobillər Azərbaycana ƏDV-siz gələcək

Yaradıcı birliklər nəyə lazımdır?

1875-ci ilin yayı

Musiqi dinləmə sənəti

Şəhidlərin ruhunu incitməyən fişəng

Millətçilik, kollektiv narsissizm və erməni məsələsi

Afaq Bəşirqızı haqlıdırmı?

Keçmişin sakrallığı haqqında nağıl

Azərbaycanın qələbədə rolu

Milli maraqlar və Realpolitik

“Azərbaycansayağı” siyahıyaalma

Meymunların yaratdığı adət-ənənə

Bu xarabadan çıxıb getmək…

Kinosuz Azərbaycan

Bakı sovet və postsovet kültüründə

Gündüz Ağayev. Postmüharibə

Kəpənəklər öləcək

Qışda Azərbaycan ordusu məğlub olacaq?

Moskvada Fərəc Qarayevin müəllif konserti

Demokratiya maskası

Planet hirsini necə soyudur?

Mitinqlər Tiflisə necə təsir edib?

Vəhşilərin tərbiyəsi

Nərmin Şahmarzadə Nərmin Şahmarzadə
., Mövqe
29 May 2020

Bakıda Yeni Bulvarın kifayət qədər yaşıl otluq ərazisi var. Lap insanın könlündən otluğa uzanmaq, süfrə açıb piknik etmək keçir. Di gəl ki, ürəyindən keçəni reallaşdıranda da ərazinin polis və mühafizə xidməti bunun qadağan olduğunu bildirərək vətəndaşı oturduğu otun üstündən qaldırır. Səbəbini soruşduqda da məntiqli açıqlama verə bilmirlər, əmr qulu olaraq dəfələrlə “olmaz, belə tapşırılıb” bildirirlər. Özüm üçün təhlil etdiyim “niyə”-sini sizlərlə də bölüşmək istəyirəm.

İlk diqqətimi çəkən Yeni Bulvar ərazisinə maşınla girişin pullu olması idi. Vətəndaş olaraq məndə sual yaranır ki, dövlət ərazisi olan, qaraj və xüsusi nəzarət xidməti olmayan, hər tərəfi kameralarla dolu ərazi üçün niyə giriş pullu olmalıdır ki?

Elə başlayaq dövlət ərazisi fikrindən. Fikirlərimi aydın izah etmək üçün bir az geniş rakursdan yanaşmalı olacam. Müşahidələrimə əsasən, bizim insanımız dövlət və hakimiyyət anlayışını, adətən, səhv salır, açıqlamağa borcluyam ki, dövlət müəyyən ərazi daxilində yaşayan xalqın yaşadığı ərazinin təbii sərvətlərindən, onların verdiyi vergilərdən toplanan büdcəni idarə edərək həmin xalqın yaşayış səviyyəsini, təhlükəsizliyini qoruyan strukturdur. Süqut etmədiyi müddətcə dövlət qalıcıdır, lakin o dövləti idarə edən hakimiyyət dəyişə bilir. Yəni dövlət xalq üçün yaradılıb və demokratik cəmiyyətlərdə xalq o dövləti xalqın maraqlarını, rifahını üstün tutacaq, yaxşı şəkildə idarə edə biləcək adamları seçib onlara hakimiyyət verir ki, işlər rahat olsun. Yəni dövlət ərazisi dedikdə kiminsə şəxsi mülki yox, xalqa məxsus, istifadəsi üçün nəzərdə tutulan ərazi başa düşülməlidir. Xalqın ərazisi əgər xalqın pulu ilə abadlaşdırılır, təmir edilirsə, niyə vətəndaş təmirdən sonra pul ödəyərək həmin ərazidən istifadə etməlidir? Təmir xalqın yaxşı səviyyədə istirahət etməsi üçündür, ya kommersiya məqsədilədir? İndi oxucuların bəziləri düşünə bilər ki, əşi, sənin 1-2 manatınla guya büdcə dolub-daşır ki? Problem də məhz bu düşüncədədir. 1-2 manat çox az, bəsit görünə bilər, lakin əhalinin sayını və fərqli-fərqli sahələrdə tələb olunan 1-2 manatları nəzərə alsaq, kifayət qədər böyük məbləğdir. Vətəndaşın nəzarət etmədiyi 1-2 manatlar hansısa məmurun, məmur balasının milyonluq saatları, maşınlarıdır.

İkinci məsələ isə insanlara adi otun belə qadağan edilməsidir: baxa bilərsən, amma toxuna bilməzsən deməkdir. Bu, mənə valideynlərin uşaqlarına alınan oyuncaqların onlara verilməməsini və “indi qırarsan, dəymə, böyüyəndə oynayarsan” səhnəsini xatırladır. Azərbaycanlı valideynlərin övladları üzərində hakimiyyəti və onlara münasibəti ilə yerli hakimiyyətin vətəndaşa münasibəti bir-birinə çox oxşayır. Mənə elə gəlir ki, yerli hakimiyyət vətəndaşı bir növ hələ qanmayan, necə rəftar etməli olduğunu bilməyən, deviant davranış sərgiləyən uşaq kimi görür. Ona görə də onun üçün olan şeyləri də ona qadağa edir. (Oxucu düşünə bilər ki, mətnin yuxarı hissələrində deyirsən ki, xalq idarə etmək üçün hakimiyyət seçir, amma valideyn uşaq nümunəsində isə uşaq valideyni seçə bilmir axı. Orada “demokratik” sözü işlətmişəm, yəni demokratik cəmiyyətlərdə xalq özü seçir, özü seçəcək qədər inkişaf edir. Bizim kimi cəmiyyətlər isə özü seçəcək qədər inkişaf etməyib, mən və mənim yaşımdakı və daha balaca nəsil gözünü açandan eyni şəkildə idarə olunan sistemin içərisində olmuşuq, seçə biləcək iqtidarda olmamışıq. Ona görə də mənim üçün bu, tipik valideyn-uşaq münasibətini xatırladır.)

Hər bir xalqın görünən idarə edicisi xalqdan daha yüksək səviyyədə olur. Despotluq, avtoritarlıq özü utanılacaq bir şeydir, geridə qalmışlıqdır, lakin o geridə qalmışlar bu gün xalqdan daha müasir, inkişaf etmiş görünürlərsə, deməli, xalqın səviyyəsi o geridə qalmışlardan belə aşağıdır. Aydındır ki, hakimiyyətdə olan şəxslər xalqın maddi və mənəvi inkişafına, geridə qalmışlığına ciddi təsir göstərir. Yəni xalq bu gün hakimiyyətdən aşağı səviyyədədirsə, burada hakimiyyətin danılmaz rolu var, amma inkişaf xalqın öz canında da olmalıdır. Bu gün xalq “sən kimsən ki, bizim olan ərazidə istirahətimizə imkan vermirsən” deyə bilmir, təkcə ona görə yox ki, qorxur, həm də ona görə ki, özünü aparmağı bilmədiyini, dağıdıcı olduğunu bilir. Məsələn çimərlikdə, meşədə istirahət etdikdən sonra evə gedərkən öz zibillərini yığıb zibil qabına atmır, pozduğu nizamı-intizamı əvvəlki vəziyyətinə qaytarmır. Ümumi istifadə üçün nəzərdə tutulmuş hovuza işəyir, içib qurtardığı suyun butulkasını dənizə atır, yolda gedəndə siqaret kötüyündən tutmuş, saqqıza, kağıza, butulkaya qədər yola, küçəyə, nəqliyyatın içərisinə atır. Bu tipli davranan adamların uşaqları da çox zaman onlardan geri qalmır.

O valideynlərin uşaqları məktəblidir, tələbədir və onların hərəkətlərini müşahidə etmək üçün kifayət qədər fürsətim olub. Birinci kursda oxuyanda auditoriya otaqlarındakı bütün zibilqabıları karton qutulardan idi. Dəfələrlə dekan müavininə şikayət etmişdim, deyirdi, pul yoxdur. Daha sonra dekana şikayət etdim, dedi ki, mən təzə dekan seçiləndə bütün otaqlara dəmir zibil qabları qoydurmuşdum. Dərhal dedim ki, elə ancaq seçiləndə qoymaq lazım deyil, sıradan çıxdıqca yenilərini qoymaq lazımdır. Dedi ki, baxır, niyə sıradan çıxır, dəfələrlə gördüm ki, uşaqlar zibil qabını futbol topu əvəzi istifadə edirlər və mən hər dəfə onlara görə təzə zibil qabı qoyan deyiləm. Suyum süzülə-süzülə otağından çıxmışdım, adam qismən haqlı idi. Adicə tələbələr universitetdə tualetdən çıxandan sonra sifonu çəkmir, partaların altı saqqızla doludur. Hər nə qədər paradoksal olsa da, görünən odur ki, universitet rəhbərliyi tələbələrə- ali təhsil alan kəslərə vəhşi, dağıdıcı kimi baxır. Anlayıram ki, rəhbərlik bu qədər bəsit yanaşmamalıdır, tələbələrin elə dağıdıcı olmasında öz rollarını da görməlidir. Əgər tələbə universitetdən, dərslərdən zövq alsa, sevsə, belə davranmaz. Tələbə görürsə ki, tualetdən çıxanda əlini yumaq üçün su bir gün gəlib beş gün gəlmir, salfetka cəhənnəm, heç sabun yoxdur, otaqlarda gün gözlərini deşir, amma jalüzi yoxdur, o da eyni biganəliklə yanaşacaq.

İstər universitet, istərsə də ölkə rəhbərliyini üstlənən adamların işi insanları vəhşi kimi görərək cəzalandırmaq yox, dağıdıcı davranışın səbəblərini tapıb həll yolları təklif etmək olmalıdır. Bunun üçün də təhsil sistemi, ailə institutu yenidən, sağlam şəkildə formalaşdırılmalıdır. Bağçalarda şeir əzbərlətmək, “Nəsimi ili” keçirmək əvəzinə, xüsusilə ibtidai siniflər başda olmaqla məktəblilərə rəsm, musiqi, idman dərslərinin yerinə də riyaziyyat, ana dili keçməkdənsə, onlara əylənməyi, əylənərkən başqalarına mane olmamağı, nəqliyyatda, ictimai yerlərdə mədəni davranmağı, batırdığı yeri təmizləməyi öyrətmək lazımdır. Bunları sözlə, uzun-uzun leksiyalar deyərək yox, praktik göstərmək lazımdır. Bu halda insanlara nələrisə qadağa etməyə ehtiyac qalmayacaq. Hərə öz sərhədini tanıyacaq və başqalarının sərhədinə hörmətlə yanaşacaq.

Paylaş

Səhifəmizdə hər hansı səhv və ya qeyri-dəqiq məlumat gördükdə, həmin mətni seçib Ctrl+Enter düymələrini sıxaraq bu barədə bizə məlumat verməyinizi xahiş edirik.

Həftəlik yayımlanan yazılardan xəbərdar olmaq üçün bizə abunə olun.

Oxumağa dəyər

MyCollages
.

Qulağı cırmaqlamayan şeirlər

19 Aprel 2021
10ee2967-03a2-45c7-94b0-330ef5deef3b
.

Ermənistanda post-müharibə dövrü yeni diskurs nə deyir?

18 Aprel 2021
1598015699061
.

Rüfət Həsənovun da yarıtmadığı bəlalı kino sahəsi

17 Aprel 2021
tumblr_o115q6Jb1T1tv8vcro1_1280
.

Suzan Sontaq. Nümunəvi əzabkeş Pavese

15 Aprel 2021
-bec26f4a158796932682391337210931357
.

Nəriman Nərimanov – 151

15 Aprel 2021
elmir-mirzeyev
.

Türk Şurasının qeyri-rəsmi zirvəsinə sözardı

15 Aprel 2021
Facebook Youtube Instagram Twitter

az-ag

Dünya azərbaycanlılarının intellektual platformasıdır. Qayəmiz, harada yaşamasından asılı olmayaraq, azərbaycanlılar arasında dünyəvi ideyaları, yüksək zövqü, tənqidi düşüncəni yaymaq və dəstəkləməkdir.

 

 

Bölmələr

  • Mövqe
  • İntervü
  • Kültür
  • Elm
  • Sərbəst
  • Bazar
  • Gender
  • Dizayn
  • FOTO QRAFİKA
  • COVID-19
  • Vətən müharibəsi
  • Video
  • Artlogos

Redaksiya

Təsisçi: Prof. Məsud Aşina

Baş redaktor: Ələkbər Əliyev

Şef redaktor: Elmir Mirzəyev

Redaktor: Aygün Aslanlı, Sevda Sultanova

Texniki direktor: Camal Əli

İncəsənət: Emin Əliyev

Elm: Hacı Hacıyev

Tarix: Tural Həmid

İqtisadiyyat: Dünya Sakit

Foto: Abbas Atilay

Qrafika: Gündüz Ağayev

Dizayn: Sahil Qənbərli

Tərcüməçilər: Rəvan Quluzadə, Fəxri Qocayev

azlogos.eu / azlogos.az / azlogos.ru
Dizayn və icra: Azlogos & JmlStudio /
E-mail: redaksiya@azlogos.eu

  • Mövqe
  • İntervü
  • Kültür
  • Elm
  • Sərbəst
  • Bazar
  • Gender
  • Video
  • Dizayn
  • Foto-qrafika
  • Kimlər var
  • Bizi tanı
  • TV
Nəticə yoxdur
Bütün nəticələri gör

Welcome Back!

Login to your account below

Forgotten Password?

Retrieve your password

Please enter your username or email address to reset your password.

Log In

Add New Playlist

Səhv və ya qeyri dəqiq məlumatı bildir

Göndər Cancel