Cinsi arzular haqqında qısaca

İnsanların əksəriyyəti cinsi fəaliyyəti bu sxemdə təsəvvür edir:

-Gördüm

-Arzuladım

-Yola gətirdim

-Möhtəşəm idim

-Ürəyim istəyəndə yenə edərik?

İlk baxışdan, doğru təsəvvür edirlər, amma…

İnsanlar görməyi olduqca mütləq qəbul edir. Bir az mürəkkəb oldusa, belə deyim: İnsanlar gördükləri hadisə və cismi əksərən tam anladıqlarına inanırlar. Görəsən bu belədirmi?

Sizi üzəcək bir xəbərim var: əslində elə deyil.

İnsan, görmə qabiliyyətinə malik başqa canlılar kimi əslində cismə və hadisəyə diqqətlə baxmır və onu tam qavramağa çalışmır. Gözümüz hər hansı bir görüntünün ancaq siluetini beynimizə göndərir və beyin keçmiş təcrübəsinə əsaslanaraq silueti doldurur, bir mənzərə formalaşdırmaqla qavrayır.

Burada əsas məqam nədir?

Bəli, “keçmiş təcrübə”. İnsan gördüyü, hətta eşitdiyi və digər hiss etdiyi hallarda həmişə keçmiş təcrübəsinə əsasən mənzərəyə həmişə tərəfli yanaşır. Bir sözlə, hər kəs öz istədiyini görür, öz istədiyini anlayır.

Elə isə, cinsi arzular, daha doğrusu fantaziyalar nədir? Məsələn, döyülmək. Bəzi qadınlar cinsi münasibət zamanı istər əllə, istərsə də yardımçı alət (qamçı, zopa və s.) vasitəsilə partnyoru tərəfindən incidilməyi sevirlər. Bəziləri cinsi oyun və bilavasitə əlaqə zamanı partnyoru tərəfindən alçaldılmağı, təhqir edilməyi arzulayır.

Bəzi qadınlar isə “təcavüzə uğramaq” xəyalları qururlar.

Klassik, “cinsi əlaqə ancaq nəsil artırmaq üçündür” deyən insan bu xəyallara bir məna verə bilmir. Bir şeyi məntiqsiz hesab edirsənsə, “deməli, belə bir şey yoxdur”, ya da “bu, ancaq tərbiyəsiz insanların ağlına gələr” şəklində inkar yolunu seçəcəksən.

Qadınlar arasında təcavüzə uğramaq fantaziyası həqiqətən varmı?

Təcrübəli və dünyagörmüş insanlar, eləcə də elmi mühit qadınların bəzilərinin həqiqi deyil, səhnələşdirilmiş təcavüz xəyalları qurduğunu qəbul edir. Bu fikrə şübhə ilə yanaşan oxucularımızı aşağıdakı məqalə ilə tanış etmək istərdim.

Texas universitetindən Cenni Bivona (Jenny Bivona) və yoldaşlarının “The journal of sex research” jurnalında, 2009-cu ildə Amerika Birləşmiş Ştatlarının (ABŞ) Cənub-Qərbində, 355 universitet tələbəsi arasında cinsi fantaziyaları öyrənən araşdırmanın nəticələrini əks etdirən məqalə dərc edilmişdir.

Alınan nəticələrə əsasən:

Buradan çıxan nəticə birmənalıdır: qadınlar arasında səhnələşdirilmiş təcavüz xəyalı mövcuddur.

“Ancaq “tərbiyəsiz” qadınlar təcavüzə uğramaq xəyalı qura bilərlər”

Çoxunuzun təcavüzə uğramaq xəyalının mədəni mühit, ictimaiyyətlə əlaqəli olduğunu düşündüyünü anlayıram. Əslində, haqlısınız — bəli, bu cür xəyallar qurmağın mədəniyyət və yetişdirən cəmiyyətlə əlaqəsi var. Hətta əksəriyyətinizin bizim kimi “namus-qeyrət” təəssübkeşliyi çəkən cəmiyyətlərdə “tərbiyəli”, “ismətli-namuslu” qadınların belə xəyallardan uzaq olduğunu düşündüyünü də bilirəm.

Bax, burada yanılırsınız.

Bizim kimi mühafizəkar cəmiyyətlərdə qadınlara bu cür xəyalları barəsində sual vermiş araşdırmalara rastlamadım. Ancaq belə bir araşdırma olacağı təqdirdə qadınların əksəriyyətinin bu cür fantaziyalara “nə danışırsınız, əlbəttə yox” şəklində cavab verəcəyindən adım kimi əminəm. Bizdə “dünya balacadır, bəlkə sabah bu sualları verən adamın qohumlarından kimsə mənə elçi düşər” şəklində düşüncə yayğındır.

Elə isə, niyə cinsi razılığı çətin olan, yəni sizin dediyiniz kimi “tərbiyəli” qadınlarda təcavüzə uğrama xəyalının əslində daha yayğın olduğunu düşünürəm?

Əslində, bunu mən düşünmürəm — elmdə belə bir qənaət var. İndiyə qədər aparılmış tədqiqatların əksəriyyəti cinsi razılıq çətin alınan cəmiyyətlərə mənsub qadınlarda təcavüzə uğramaq xəyalının daha çox olduğunu göstərir. 

Bunun üçün əsasən nələr edirlər?

ABŞ-da bəzi yerlərdə cəmiyyət mühafizəkardır və oradakı qızlar “dünya balacadır, bəlkə sabah bu sualları verən adamın qohumlarından kimsə mənə elçi düşər” şəklində düşünmürlər. Burada aparılan araşdırmalarda təcavüz xəyallarının digər regionlara nəzərən daha çox görüldüyü aşkar edilmişdir.

Amma sizə bu mövzu ilə bağlı bir məqalə haqqında danışacam.

ABŞ İllinois universitetindən Ketrin Klement (Cathryn Klement) və yoldaşlarının “The journal of sex research” jurnalında 2016-cı ildə çap edilmiş “Razılıq mədəniyyətində iştirak təcavüzü dəstəkləyən inanclarla əlaqələndirilə bilər” (Participating in a Culture of Consent May Be Associated With Lower Rape-Supportive Beliefs) məqaləsində belə bir maraqlı məqam araşdırılmışdır.

Bu cür cəmiyyət modelləri arasında cinsi fantaziyalar, xüsusilə də təcavüzə uğramaq xəyallarının görülmə sıxlığı arasında fərq olması mümkündürmü?

Xn. Ketrin Klement öz araşdırması üçün üç qrup müəyyənləşdirir:

• BDSM praktikantları qrupu (psixoseksual alt-mədəniyyət, qısa desək sado-mazoxistlər)
• Universitet tələbələri
• Yetişmiş və işləyən qadınlar

Araşdırmanın nəticələrinə görə cinsi münasibətə razılıq almağın çox asan olduğu, hətta qadının çox vaxt özünə partnyor seçə bildiyi psixososial alt-mədəniyyət qrupu olan BDSM praktikantlarında təcavüzə uğramaq xəyalı universitet tələbələri və işləyən yetişmiş qadınlara nəzərən çox daha az görülmüşdür. 

Nəticə qısa olaraq belə ifadə edilə bilər:

Niyə cinsi münasibət üçün razılığın çətin alındığı qruplarda təcavüzə uğrama xəyalı daha çox görülür?

İndiyə qədər aparılmış araşdırmalarda rəqəmlərlə müəyyən müddəaları sübut etmək olurdu. Ancaq cinsi razılığın alınmasının çətin olduğu, qısaca sizin sözlərlə “tərbiyəli” qadınlarda təcavüzə uğrama xəyalının niyə çox olduğu haqqında daha çox mülahizə yürüdə bilərik.

Alimlərin ortaq fikrinə əsasən burada “günah” anlayışı dövrəyə girir. Evlilikdən əvvəl və əsasən evli insanlarda sərbəst cinsi əlaqənin günah olaraq qəbul edildiyi bir faktdır.

Azadlıq isə… xoşbəxt edir.

Nəticə:

• İnsanın qavrayışı yetişdiyi cəmiyyətin mədəniyyət normalarından asılıdır.
• Heç bir mədəniyyət forması insanın əsas ehtiyaclarından olan cinsi istəyi, xüsusilə də cinsi xəyalları silib atacaq gücdə deyil.
• Əksinə, cinsi münasibətlərin daha qatı tənzimləndiyi cəmiyyətlərdə qeyri-ənənəvi cinsi arzular, eləcə də təcavüzə uğrama xəyalı daha çox görülür.