Müəllimənin rəqs etdiyini əks etdirən məlum videodan sonra belə bir məlumat yayılıdı ki, həmin müəllim seçki saxtakarlığında iştirak etməkdən imtina edib. Elə buna görə də videonu bəhanə edib müəllim ilə bağlı araşdırma başladıblar.

Lakin bu gün sevindirici bir ilk yaşandı və Nazirlik özünə məxsus olmayan tərzdə normal açıqlama verdi. Təhsil Nazirliyinin İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsinin müdiri Cəsarət Valehov açıqlamasında bildirib ki, videoda qeyri-adi heç nə yoxdur. Bu da o deməkdir ki, müəllimlə bağlı hər hansı bir tədbir görülməyəcək.

Azərbaycanda müəllim olmaq

Müəllimlər özləri birbaşa saxtakarlıqda iştirak edir. Davamlı istismar olunurlar. Gördükləri iş müqabilində aldıqları maaş çox azdır. Bir çoxunun savadı dərs keçmək üçün kifayət deyil, bəziləri də dərs keçib haqqını ala bilmədiyi üçün bildiklərini də öyrətmir.

Bir sözlə, ölkədə müəllimlər də davamlı ədalətsizliklə üzləşir, amma hər seçkidə də səylə  haqlarını əlindən alanların hakimiyyətini qoruyur.

Niyə? Bunun səbəbini mən tam olaraq bilmirəm. Bəlkə cəsarətləri çatmır etiraz etməyə, bəlkə də “artıq bizdən keçib” deyə düşünürlər. Əgər ikinci variantdırsa, sizdən keçibsə, niyə onda sizdən sonra gələn nəsillərdən də “keçməsi” üçün bu qədər ustalıqla, ürəkdən çalışırsınız?

Özünüz dözürsünüz, göz yumursunuz və dərs deyib “tərbiyələndirdiyiniz” gənclərin də göz yumması, susması üçün əlinizdən gələni edirsiniz. Bəlkə başqa cür ola biləcəyinə inanmırsınız, fərqlisini, susmayanı, dözməyəni görməmisiniz? Başqa nümunə yoxdur sizin üçün?

Yoxdursa, niyə nümunəni özünüz yaratmaq istəmirsiniz? Özünüzün etdiyi azmış kimi, elə bilirsiniz yanınızdakı danışsa, siz də onun gudazına gedəcəksiniz.

Əslində, düzdür. Yanınızdakı danışdıqca və siz susmağa davam etdikcə hər ikiniz də gücsüz qalacaqsınız. Çünki susanın güdazına danışan, danışanın da güdazına susan gedir.

Necə ki, mənim də məktəbimdə belədir.

Danışıram, “sus” deyirlər, “başa salırlar”, görürlər xeyri yoxdur. Məndən əllərini üzüb bu dəfə də sinif rəhbərini “başa salmağa” çalışırlar. Bundan sonra da o gəlib təkrar məni “başa salmağa” çalışır.

Mən sinif yoldaşlarıma “danış, dözmə” deyirəm. Onlar da heç nəyə qarışmır. Dözməyə davam edir . Çünki direktordan qorxan müəllim nazirlikdən qorxan direktor tərəfindən danlanır. O da gəlib özünü qorumaq üçün digər uşaqları təhdid edir. “Danışmayın, etiraz etməyin” deyir və hətta deməklə qalmır, qiymət yazmamaqla hədələyir.

Uşaqlar da görür axı, danışanı rahat buraxmırlar. Beləcə, onlar da rahat olanı, susmağı seçir.

Amma bu sadəcə dırnaqarası rahatlıqdır. Çünki bu dırnaqarası “rahatlıq” onun bütün hüquqlarını əlindən alır. Davamlı haqsızlıqla üzləşir. Müəllimlər də eyni şəkildə….

Beləliklə, bu çarx davamlı olaraq dönür. Nazirlik direktora, direktor müavininə, müavin müəllimlərə, müəllimlər şagirdlərə dözməyi təlqin edir.

Bəs dözməsək nə olar? Nə vaxtsa dözməməyi də öyrənmək lazımdır axı. 

Doğrusu insanlara etiraz etməyi öyrətmək üçün dəqiq məqsədlər üzərində işləmək lazımdır. Məsələn, məktəbdən nümunə gətirsəm, uşaqları ildə iki dəfə verdikləri “fond pulundan” imtina etməyə çağırmaq olar. Bu yığılan pul, əslində, tamamən qanunsuzdur və özlərinin ödədikləri pullar hesabına alınan hər şey (A4 kağızı, silgi, marker və s.) dövlət tərəfindən “verilir”. Amma uşaqlara gəlib çatana qədər satılır və həmin pullar yəqin ki, məktəb direktorlarının aylıq yanacağına xərclənir.

Ən azından bu kimi “kiçik” məsələlərdə öz hüquqlarını qorumağa başlasalar, bəlkə də daha böyük məqsədlər uğrunda mübarizə aparmağı öyrənəcəklər. Amma hələ bu da müşkül məsələdir. Çünki uşaqların kütləvi şəkildə hüquqlarını müdafiə etməsi üçün valideyinlərinin də onlara dəstək olması və hətta onlarla birgə mübarizə aparması lazımdır.

Amma öz övladını müəllimə onu döyəndə etiraz etdiyi üçün döyən analar, atalar olduqca bu da çətin məsələdir.

Yeri gəlmişkən, Təhsil nazirliyi seçki saxtakarlığı edən, şagird döyən müəllimlər haqqında araşdırma başlatmır, işdən azad etmir. Niyə etsin ki? Onlara müəllim yox, peşakar saxtakar, qorxaq və uşaqların beynini yaxşı yumağı bacaran kadr lazımdır axı…