Bizim cəmiyyətdə çox vaxt ən sadə, hətta deyərdim 2X2=4 qədər bayağı həqiqətləri zaman-zaman təkrar etməlisən. Təəssüf ki, tez-tez yaranan bu zərurət insanı yorur, banallıqları tutuquşu kimi təkrar etmək ehtiyacı yaradır, sübut tələb edilməyən həqiqətləri dəfələrlə dilə gətirmək məcburiyyəti qarşısında qoyur.
Çox zaman bu səbəbdən «təkrarçılıq edirsiniz», «mövzu qıtlığı ilə üzləşmisiniz deyəsən» ittihamına məruz qalırdıq. Seymur Baycan uzun illər əvvəl, həmin «təkrarçılıq» ittihamı ilə növbəti dəfə üzləşəndə demişdi ki, «əgər siz belə olmasaydınız Mirzə Cəlil də „Poçt qutusu“nu yazmazdı, Novruzəlini təsvir etməzdi, başqa məsələlərdən yazardı».
Budur, indi də 40 min insan yığışıb sanki qədim Romada qladiator döyüşündən sonra edam mərasiminin qanuni bərpasını tələb edir.
Bəzən dostlar arasında söhbət zamanı belə fikir yaranır ki, bu hakimiyyət belə bizim hazırkı toplum üçün çoxdan-çoxdur, cəmiyyət öz inkişafında (ya zəlzələdən, ya vəlvələdən) orta çağlar səviyyəsində qalıb.
Ölüm hökmü tələb etmək arxaizmdir, geriçilikdir, tarixin təkərlərini geri döndərmək cəhdidir, barbarizmdir.
Bunun üçün heç bir arqumentasiya gərək deyil, «məhkəmələrimiz indi pisdir, istintaq obyektiv aparılmır, səhv ola bilər, hətta Amerikada son illər ərzində ölüm hökmünün icrası zamanı çox böyük yanlışlar baş verib» kimi əsaslar gətirib «hələ olmaz» deməyə də gərək yoxdur.
Bu sadəcə heç bir sübut tələb etməyən aksiomadır. Ölüm hökmünə geri dönüş mümkünsüzdür, bu bəşəriyyətin artıq keçdiyi pillədir. Əgər bir adam insan simasından çıxmış vəhşidirsə, xislətcə cinayətkardırsa, təsəvvür edilməsi mümkünsüz işlər görübsə belə cəmiyyətin yaratdığı dövlət də onun tayına, insan qatilinə çevrilə bilməz, buna yol vermək olmaz.
«Bəs niyə Amerikada (filan yerdə, feşman ölkədə) hələ də var?» kimi mənasız suallar keçmir. Cəhənnəmə var, Amerikada var deyə bizdə də olmalı deyil, vəssəlam.
Əslində bu yazdıqlarım qeyri-humanist xarakterlidir. Niyə? Çünki ömürlük cəzanı ölüm hökmündən çox-çox ağır bir cəza hesab edirəm. Bir insanın ölümü su içmək gədər asan bir işdir əslində. Həmin cəzaya məhkum edilən adam bir neçə saniyədən sonra heç bir şey hiss etməyəcək. Ömürlük cəza isə əslində çox-çox dəhşətli məsələdir.
Bizdə ölüm cəzası 22 il bundan öncə, 1998-ci il fevralın 10-da ləğv olunub. Azərbaycan o zaman Avropa Şurasına üzv olmadan öncə ölüm hökmünü ləğv etdi, hətta barələrində hökm çıxarılmış insanların da cəzası həmin vaxt ömürlük həbs cəzası ilə əvəzləndi. Bununla da tariximizdə daha bir ağır səhifə əbədilik qapandı.
Cəllad olmaq arzusu vəhşilikdir, murdardır, insan xislətinə yaraşan iş deyil.
Cəllad olmayın!
Səhifəmizdə hər hansı səhv və ya qeyri-dəqiq məlumat gördükdə, həmin mətni seçib Ctrl+Enter düymələrini sıxaraq bu barədə bizə məlumat verməyinizi xahiş edirik.
